Wspólnota zamorska

Wspólnota zamorska (collectivités d’outre-mer lub COM) – termin wprowadzony poprawką do konstytucji 28 marca 2003 r., by określić niektóre terytoria Francji, które wcześniej nosiły nazwę terytoriów zamorskich (territoire d’outre-mer) lub wspólnot terytorialnych o szczególnym statusie (collectivités territoriales à statut particulier).

Poprawka ta wprowadziła także drugi rodzaj wspólnot terytorialnych, zastępujących niektóre departamenty zamorskie. Te nowe zbiorowości miały posiadać jednoizbowe zgromadzenia doradcze, zastępujące istniejące rady departamentalne i regionalne. Obecnie nie ma jednak żadnej takiej zbiorowości, gdyż departamenty zamorskie Gwadelupy i Martyniki, które miały otrzymać ten status, odrzuciły tę propozycję w referendum z 7 grudnia 2003 r.

Obecnie istnieje pięć wspólnot zamorskich (szósta Majotta 31 marca 2011 r. stała się departamentem zamorskim):

• Polinezja Francuska – wspólnota o dużej autonomii, posiada własnego prezydenta oraz jako jedynej przyznano jej nazwę kraj zamorski (pays d’outre-mer);
• Saint-Pierre i Miquelon – wspólnota zamorska również o statucie zbliżonym do departamentu;
• Wallis i Futuna – wspólnota zamorska o szczególnym statucie, jedyna część terytorium Francji niepodzielona na gminy;
• Saint-Barthélemy − wydzielona 22 lutego 2007 r. z departamentu Gwadelupy;
• Saint-Martin − wydzielona 22 lutego 2007 r. z departamentu Gwadelupy.

Wspólnota zamorska	Numer	Powierzchnia w km²	Ludność w tys. mieszk.	Stolica
Saint-Pierre i Miquelon	975	242	7,0	Saint-Pierre
Wallis i Futuna	986	274	14,4 (2003)	Mata Utu
Polinezja Francuska	987	3 894	253,7 (2003)	Papeete
Saint-Barthélemy	977	25	10,3 (2019)	Gustavia
Saint-Martin	978	53	32,5 (2019)	Marigot

Bibliografia

• Marcin Krzemiński, [w:] Prawo Francuskie Tom II, Aleksandra Machowska, Krzysztof Wojtyczek (red.), Kraków 2005, s. 192-195, ISBN 83-7444-007-4.