Wyżyna Meńsko-Neckarska

Wyżyna Meńsko-Neckarska (329.1) – makroregion w regionalizacji fizycznogeograficznej Niemiec zaproponowanej przez J. Kondrackiego^[1] obejmujący centralną część Basenu Szwabsko-Frankońskiego, położoną niżej od otaczających je wyżyn i gór Jury Szwabskiej, Wyżyny Frankońskiej, Gór Hesko-Frankońskich i najwyższego z nich Schwarzwaldu. Głównymi rzekami odwadniającymi region są dopływy Renu: Men i Neckar. Jest to region gęsto zaludniony, intensywnie wykorzystywany rolniczo, z rozwiniętym przemysłem. Największymi miastami w granicach wyżyny są Stuttgart, będący stolicą Badenii-Wirtembergii i Norymberga.

Wyżyna Meńsko-Neckarska

Winnice koło Ipsheim
Megaregion	Pozaalpejska Europa Środkowa
Prowincja	Średniogórze Niemieckie
Podprowincja	Basen Szwabsko-Frankoński
Makroregion	Wyżyna Meńsko-Neckarska
Zajmowane jednostki administracyjne	Niemcy − Badenia-Wirtembergia – Bawaria

W regionalizacji fizycznogeograficznej stosowanej przez geografów niemieckich obszar ten jest rozdzielony na cztery makroregiony^[2]: Szwabska Wyżyna Kajper-Lias (Schwäbisches Keuper-Lias-Land), Frankońska Wyżyna Kajper-Lias (Fränkisches Keuper-Lias-Land), Płyta Dolnofrankońska (Mainfränkische Platten), Płyta Neckarsko-Tauberska (Neckar- und Tauber-Gäuplatten).

Wśród mezoregionów wyróżniają się: Nördlinger Ries będący rozległym kraterem powstałym w wyniku uderzenia meteorytu, pas wzgórz Frankenhöhe, Steigerwald i Haßberge oddzielający Frankońską Wyżynę Kajper-Lias od Płyty Dolnofrankońskiej, czy wyżyna Kraichgau rozdzielająca Odenwald od Schwarzwaldu.

Przypisy

1. Jerzy Kondracki Fizycznogeograficzna regionalizacja Niemiec i terenów przyległych w układzie dziesiętnym, "Przegląd Geograficzny" tom LXIX z. 102, 1997, str. 141-147
2. Naturräume Deutschlands, BfN