Wyspa Południowa (Nowa Zelandia)
największa wyspa Nowej Zelandii / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Wyspa Południowa (maor. Te Wai Pounamu lub Tavai Poenammoo, tj. „Wody Szmaragdów”, czasem też Te Waka a Māui, „Łódź Māui”) – największa z wysp Nowej Zelandii, o powierzchni 150 523 km². Położona jest pomiędzy Morzem Tasmana a Oceanem Spokojnym. Od Wyspy Północnej oddzielona jest cieśniną Cooka.
Ten artykuł od 2012-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Państwo | |
---|---|
Akwen | |
Archipelag | |
Powierzchnia |
150 416[1] km² |
Populacja (2010 VI) • liczba ludności • gęstość |
|
44°00′S 170°30′E | |
Jest wyspą górzystą - głównym pasmem są Alpy Południowe ze szczytami Góra Cooka 3764 m n.p.m. oraz Góra Tasmana 3497 m n.p.m. Tereny nizinne występują jedynie na obrzeżach wyspy, zwłaszcza w jej części wschodniej i południowej.
Długość linii brzegowej wynosi 3704 km. Szczególnie rozbudowana linia brzegowa występuje w części południowo-zachodniej, gdzie wysokie góry schodzą wprost do morza (liczne fiordy) oraz na krańcu północnym wyspy.
Na wyspie, zwłaszcza w jej części centralnej i południowo-zachodniej, występuje wiele jezior, wypełniających głównie wąskie, kręte doliny polodowcowe. Największym powierzchniowo jeziorem na wyspie jest położone w jej części południowo-zachodniej jezioro Te Anau (344 km²). Drugim co do wielkości na wyspie jest jezioro Wakatipu (291 km²). Pomiędzy miejscowościami Arrowtown i Queenstown znajduje się niewielkie, lustrzane jezioro Hayes.
Na wyspie występują jaskinie nabrzeżne Cathedral Caves.