Ząb mądrości
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Zęby mądrości (łac. dens serotinus, pot. „ósemki”) – zwyczajowe określenie zębów trzonowych, będących ostatnimi zębami w łukach zębowych szczęki i żuchwy z każdej strony[1].
Okres ich wyrzynania się jest bardzo różny – najczęściej przypada między 17. a 25. rokiem życia[1], czasem jednak może trwać nawet do 40[potrzebny przypis]. Wyrzynaniu się zębów mądrości zwykle towarzyszy ból. Ponadto ósemki nie zawsze wyrzynają się prawidłowo, a czasem nie pojawiają się wcale[1]. Zęby mądrości uważa się za narządy szczątkowe u człowieka[potrzebny przypis].
Są one najbardziej narażone na próchnicę – zarówno ze względu na trudny dostęp do nich szczoteczką do zębów, jak i zaleganie w ich okolicach pokarmu. Ponadto biorą mały udział w rozdrabnianiu pokarmu, za to mogą wystawać pod innym kątem niż linia pozostałych zębów. Z tych wszystkich powodów panował niegdyś wśród dentystów pogląd, iż zęby te należy zawsze usuwać, jako mało przydatne człowiekowi, a niosące z sobą dużo różnych problemów. Obecnie[kiedy?] odchodzi się od tego typu praktyk[2].