Élodie Bouchez - Wikiwand

Élodie Josiane Jane Bouchez-Bangalter^[1]^[2] (ur. 5 kwietnia 1973 w Montreuil) – francuska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna. Laureatka Europejskiej Nagrody Filmowej i nagrody na 51. MFF w Cannes za główną rolę w filmie Wyśnione życie aniołów (1998) Éricka Zonki^[3], dwukrotna zdobywczyni Cezara.

Szybkie fakty Imię i nazwisko, Data i miejsce urodzenia ...

Remove ads

Życiorys

Podsumowanie

Perspektywa

Wczesne lata

Urodziła się w Montreuil^[4]^[5], na wschodnich przedmieściach Paryża w rodzinie katolickiej. Uczęszczała do liceum katolickiego im. Św. Tomasza z Akwinu w Paryżu. Język niemiecki był jej pierwszym językiem obcym w szkole średniej. W 1989, mając 16 lat, zdała Baccalauréat (odpowiednik polskiej matury). Później rozpoczęła studia na wydziale teatrologii na Université de Paris X w Nanterre.

Znana jest również pod pseudonimem Paployon^[6]. Ma 170 centymetrów wzrostu^[6].

Początki kariery

W trzynastym roku życia zaczęła pracować jako modelka^[7]. W wieku 16 lat zadebiutowała na ekranie jako Natacha w dramacie Stan the Flasher (1990) w reżyserii Serge’a Gainsbourga, muzyka i filmowca^[8] u boku Claude’a Berriego, Richarda Bohringera i Daniela Duvala. Wkrótce wzięła udział w reklamie chipsów Bahlsen Stackers (1992).

Można było ją zobaczyć w melodramacie erotycznym z Benoît Magimelem Skradziony zeszyt (Le Cahier volé, 1993) w roli córki właściciela miejscowej karczmy, marzącej o byciu pisarką, jako dziewczynę w samolocie w komedii Patrice’a Leconte’a Tango (1993) z udziałem Philippe’a Noireta, Richarda Bohringera, Thierry’ego Lhermitte’a, Carole Bouquet, Jeana Rocheforta i Michèle Laroque oraz w roli Sophie w komediodramacie Cédrica Klapischa Młodzi groźni (Le péril jeune, 1994)^[9] z Romainem Durisem i Vincentem Elbazem.

W 1995 za kreację Maïté Alvarez w dramacie André Téchiné Dzikie trzciny (Les Roseaux sauvages, 1994) z Gaëlem Morelem, Stéphane’em Rideau i Frédérikiem Gornym otrzymała Cezara dla najbardziej obiecującej aktorki^[10]. Wystąpiła w filmie dokumentalnym na temat kampanii społecznej dotyczącej walki z AIDS (1995).

Zaśpiewała kilka piosenek w duecie z Jeanem-Louisem Muratem na jego płycie pt. Mademoiselle Personne (1995)^[11]. W 1997 była członkinią jury, które obradowało w czasie Festiwalu Kina Amerykańskiego w Deauville.

W 1998 za rolę dwudziestoletniej Isy, bez stałego zajęcia i miejsca zamieszkania, w dramacie Éricka Zonki Wyśnione życie aniołów (La vie rêvée des anges, 1998) z Natachą Régnier otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na 51. MFF w Cannes, a później również Cezara dla najlepszej francuskiej aktorki roku^[12].

Amerykańskie doświadczenie

Amerykański piosenkarz i autor piosenek David Mead napisał o niej piosenkę „Elodie” (2001), która znalazła się na jego albumie Mine and Yours. W 2005 Élodie Bouchez rozpoczęła karierę w Stanach Zjednoczonych, dołączając do obsady piątego sezonu serialu AXN Agentka o stu twarzach (Alias), w którym Jennifer Garner jako Sydney Bristow i Michael Vartan jako Michael Vaughn / André Michaux odgrywają wiodącą rolę tajnych agentów. Bouchez wcieliła się w Renée Rienne, przestępczynię ściganą przez policję na całym świecie. Pierwszy odcinek tego nowego sezonu został wyemitowany 29 września 2005 na antenie ABC i 8 lutego 2007 we Francji na kanale M6. Jej postać zniknęła z serialu w połowie sezonu, na rzecz innej kobiecej postaci Kelly Peyton, granej przez Amy Acker, i lepiej przyjętej przez krytykę i telewidzów.

Grała także w dwóch odcinkach sezonu trzeciego i czwartego serialu Showtime Słowo na L (The L Word, 2007), w którym odgrywała drugoplanową rolę Claude Mondrian, kochanki Jennifer „Jenny” Schecter (w tej roli Mia Kirshner). Te doświadczenia w amerykańskiej telewizji były sporadyczne, a Bouchez powróci do francuskich projektów.

W dramacie Imperialiści są wśród nas! (The Imperialists Are Still Alive!, 2010) była Asyą, pracującą na Manhattanie artystką wizualną.

Dyskretny powrót do Francji

Została obsadzona w roli Lisy w dreszczowcu Bohater (Héros, 2007), który zaprezentowano na 60. MFF w Cannes oraz na Warszawskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym. W dramacie Gaëla Morela Po nim (Après lui, 2007) z Catherine Deneuve wystąpiła jako Laure, siostra Mathieu, która nie akceptuje jego przyjaciela Francka (Thomas Dumerchez). W komediodramacie Moje miejsce pod słońcem (Ma place au soleil, 2007) z Jacquesem Dutronc'em, François Cluzetem, Valerią Golino, André Dussollierem i Gilles’em Lellouche’em pojawiła się jako Julie. W komedii Jaki ojciec, taka córka (Tel père telle fille, 2007) zagrała Sandrę, najlepszą przyjaciółkę dziewczyny gwiazdora rocka (Vincent Elbaz).

Wystąpiła w komedii kryminalnej Ich dwóch i Paryż (Seuls Two, 2008) z Kristin Scott Thomas, Édouardem Baerem, Benoît Magimelem, François Damiensem i Omarem Sy jako Juliette, komedii Tour de France (La Grande Boucle, 2013) w roli Sylvie Nouel, żony 40-letniego fana wyścigu Tour de France (Clovis Cornillac) oraz komediodramacie Juliette (2013) z Àstrid Bergès-Frisbey jako Louise, dramacie GHB (2014) z Mariną Hands, Clémence Poésy, Stéphane’em Sednaouim i Benjaminem Biolayem jako Jo.

Zasiadała w jury sekcji „Un Certain Regard” na 64. MFF w Cannes (2011) oraz w jury Złotej Kamery na 70. MFF w Cannes (2017).

Przedstawienia teatralne

W 2007 zagrała sceniczną rolę Sibille w sztuce Gamines w reżyserii Sylvie Testud. Spektakl był prezentowany w Comédie de Picardie, Théâtre de la Croix-Rousse w Lyonie i Théâtre national w Nicei. W 2010 wystąpiła jako Caroline w przedstawieniu Ödöna von Horvátha/Emmanuela Demarcy-Moty w paryskim Théâtre de la Ville. W 2012 powróciła na scenę w Théâtre de la Ville w inscenizacji Victor ou les enfants au pouvoir Rogera Vitraca/Emmanuela Demarcy-Moty w roli Émilie Paumelle.

Remove ads

Życie prywatne

Dzieliła swój czas i pracę między Los Angeles i Paryżem. W 1995 spotykała się z francuskim aktorem Romainem Durisem^[13]^[14]. W 2002 związała się z didżejem i muzykiem z duetu muzycznego Daft Punk Thomasem Bangalterem, z którym ma dwóch synów, Tara-Jaya (ur. 22 stycznia 2002) i Roxana (ur. 2 czerwca 2008)^[15].