İsmet İnönü

Mustafa İsmet İnönü (ur. 24 września 1884 w Izmirze, zm. 25 grudnia 1973 w Ankarze) – turecki wojskowy w stopniu generała, polityk, premier i drugi (po śmierci Kemala Atatürka) prezydent Turcji.

İsmet İnönü

Pełne imię i nazwisko	Mustafa İsmet İnönü
Data i miejsce urodzenia	24 września 1884 Izmir, Imperium Osmańskie
Data i miejsce śmierci	25 grudnia 1973 Ankara, Turcja
2. Prezydent Republiki Turcji
Okres	od 11 listopada 1938 do 22 maja 1950
Przynależność polityczna	Republikańska Partia Ludowa
Poprzednik	Mustafa Kemal Atatürk
Następca	Celâl Bayar
1. Premier Republiki Turcji
Okres	od 1 listopada 1923 do 21 listopada 1924
Przynależność polityczna	Republikańska Partia Ludowa
Poprzednik	Fethi Okyar
Następca	Fethi Okyar
Premier Turcji
Okres	od 6 marca 1925 do 25 października 1937
Przynależność polityczna	Republikańska Partia Ludowa
Poprzednik	Fethi Okyar
Następca	Celâl Bayar
Premier Turcji
Okres	od 20 listopada 1961 do 20 lutego 1965
Przynależność polityczna	Republikańska Partia Ludowa
Poprzednik	Cemal Gürsel
Następca	Suat Hayri Ürgüplü
Minister spraw zagranicznych Turcji
Okres	od 1922 do 1924
Przynależność polityczna	Partia Ludowa
Poprzednik	Yusuf Kemal Bey
Następca	Şükrü Kaya
Odznaczenia

Życiorys

Był zawodowym żołnierzem, w 1908 uczestniczył w rewolucji młodotureckiej. W latach 1922–1924 był ministrem spraw zagranicznych. Od 1923 do 1924 i ponownie od 1925 do 1937 był premierem. Od 1938 do 1950 był prezydentem. W trakcie II wojny światowej prowadził politykę neutralności i równowagi: 19 października 1939 Turcja zawarła sojusz z Wielką Brytanią i Francją, lecz 18 czerwca 1941 podpisała układ o nieagresji z Niemcami. W 1943 nastąpiło ponowne zbliżenie z aliantami, a prezydent İnönü podczas II konferencji kairskiej spotkał się z Rooseveltem i Churchillem w Kairze w dniach 4–7 grudnia 1943, gdzie przywódcy obydwu mocarstw proponowali Turcji przystąpienie do wojny z Niemcami. Ostatecznie jednak Turcja wojnę Niemcom wypowiedziała dopiero 23 lutego 1945. Od 1946 był przewodniczącym Republikańskiej Partii Ludowej. W latach 1950–1960 był przywódcą opozycji. Od 1961 do 1965 był ponownie premierem.

W 1926 urodził mu się syn Erdal, który w latach 80. i 90. był przywódcą Socjaldemokratycznej Partii Ludowej (SHP), a następnie wicepremierem i ministrem spraw zagranicznych współczesnej Turcji.

Awanse

• podporucznik – 1 września 1903^[1]
• porucznik – 2 stycznia 1905
• kapitan – 26 września 1906
• starszy kapitan – 25 września 1908
• major – 26 kwietnia 1912
• podpułkownik – 23 listopada 1914
• pułkownik – 14 grudnia 1915
• generał-major – 10 stycznia 1921
• generał-porucznik – 31 sierpnia 1922
• generał-pułkownik – 30 sierpnia 1926^[1]