Łańcuch atomów

Łańcuch atomów – termin oznaczający dowolną grupę atomów połączonych szeregowo jeden za drugim wiązaniami chemicznymi, które tworzą razem szkielet cząsteczek chemicznych^[1].

Łańcuch atomów krzemu i tlenu w przykładowym siloksanie

Łańcuch atomów węgla i tlenu w glikolu trietylenowym

Linia łamana obrazuje łańcuch węglowy węglowodoru zawierającego łańcuch główny i łańcuchy boczne

Łańcuch atomów siarki w przykładowym wielosiarczku

Termin ten jest najczęściej stosowany w chemii organicznej do łańcucha atomów węgla, które tworzą zasadniczy szkielet większości cząsteczek związków organicznych^[2]. Według terminologii IUPAC wyróżnia się^[1]:

• łańcuch główny - jest to zawsze najdłuższy z występujących w cząsteczce łańcuchów atomu węgla
• łańcuch boczny - boczne odgałęzienie od łańcucha głównego, które musi być od niego krótsze.

Wyróżnianie łańcuchów głównych i bocznych występujących w cząsteczkach związków organicznych stanowi podstawę ich nazewnictwa systematycznego, które tworzy się od nazw węglowodorów, w których występuje analogiczny układ łańcucha głównego i bocznych.

Szczególnie długie łańcuchy atomów występują w polimerach, dla których Międzynarodowa Unia Chemii Czystej i Stosowanej definiuje pojęcie łańcucha^[3], polimeru rozgałęzionego^[4], miejsca rozgałęzienia^[5], łańcucha bocznego^[6] i in. powiązane pojęcia.