Łazy (Nowa Słupia)

Łazy – część miasta Nowa Słupia, w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Nowa Słupia^[1][3].

Zobacz też: inne znaczenia nazwy Łazy.

Łazy

Część miasta Nowa Słupia
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Miasto	Nowa Słupia
SIMC	1017072[1]
Kod pocztowy	26-006[2]
Tablice rejestracyjne	TKI
Położenie na mapie Nowej Słupi Łazy
Położenie na mapie Polski Łazy
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Łazy
Położenie na mapie powiatu kieleckiego Łazy
Położenie na mapie gminy Nowa Słupia Łazy
50°51′15″N 21°04′50″E

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Historia

Łazy w roku 1884 znane w piśmiennictwie jako Łazy^[4] w czasach dzisiejszych część wsi Nowej Słupi, ok. 1 km na S od klasztoru świętokrzyskiego.

W roku 1884 osada leśna w powiecie opatowskim parafii Łagów^[5].

Osada położona jest na polanie o powierzchni 500 × 300 m wcinającej się w południowo-wschodni stok Łyśca, wiedzie z niej droga do klasztoru tak opisuje ją Kazimierz Bielenin, badacz, starożytnik, specjalista w dziedzinie pradziejowego hutnictwa polskiego^[6].

Teren na którym osada powstała należał do klasztoru świętokrzyskiego od czasów fundacji, ale osada nie występuje w źródłach pisanych przed XIX w. Nie wiadomo też, czy istniała w okresie funkcjonowania opactwa^[7] .

Badania archeologiczne wykonane przez zespoły badaczy wykazały na obszarze Łaz 24 stacje żużla ponumerowane i opisane z okresu wpływów rzymskich^{[8][9][10][11]}.

Stacja o numerach 2,4 na Łazach – stanowi osada wczesnośredniowieczna, fazy I, datowana najpierw na VII w., potem na VII-VIII w. znajduje się w niej 1 chata, palenisko, także inwentarz ruchomy, z nią związane było piecowisko niezorganizowane.

Stacja 3 Łazy w okresie fazy II, po 50-100-letniej przerwie, datowana na VIII-XI w., potem na IX-XII w. w niej 1 chata, palenisko, 5 jam, inwentarz ruchomy, była to osada rolniczo-hodowlana, uprawiano jęczmień, żyto, odkryto liczne szydła kościane, dużo buku, mieszkańcy zajmowali się tkactwem; w fazie I natomiast zajmowano się hutnictwem, kowalstwem^[12].