101 Korpus Strzelecki (ZSRR)

101 Korpus Strzelecki (ros. 101-й стрелковый корпус) – związek taktyczny Armii Czerwonej z okresu II wojny światowej.

101 Korpus Strzelecki

101-й стрелковый корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Działania zbrojne
II wojna światowa operacja lwowsko-sandomierska operacja morawsko-ostrawska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Piechota
Podległość	38 Armia
Skład	70 Gwardyjska Dywizja Piechoty 140 Dywizja Piechoty 183 Dywizja Piechoty

Historia

101 Korpus walczył na froncie wschodnim wchodząc w skład 38 Armii^[1]. Nacierające w czasie ofensywy lwowsko-sandomierskiej wojska Korpusu miały za zadanie sforsować San i opanować Sanok. Po wykonaniu tego zadania (3 sierpnia 1944) jego czołowe jednostki atakowały dalej i zdobyły Krosno. Następnie, w ramach ofensywy zimowej, 21 stycznia 1945 dotarły do Gdowa. W czasie walk o ten silny punkt oporu obrony niemieckiej zastosowano z powodzeniem manewr oskrzydlający.

Dowodzący 140 Dywizją Piechoty gen. mjr Aleksandr Kisielow poległ 24 stycznia w rejonie Wadowic. W lutym 101 Korpus stoczył ciężkie walki o Czechowice-Dziedzice. W całodobowych walkach ulicznych walczyli z powodzeniem żołnierze z 70 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty gen. mjr. Iwana Gusiewa^[2]. W kolejnych dniach działania bojowe 101 Korpus kontynuował na terenie Czechosłowacji^[3] i tam zastał go koniec wojny. Dowódca 101 Korpusu Armijnego gen. lejtn. Andriej Bondariew w czasie zorganizowanej 24 czerwca 1945 w Moskwie Parady Zwycięstwa dowodził pułkiem zbiorczym reprezentującym wojska 4 Frontu Ukraińskiego^[4].

Dowódcy korpusu

• gen. lejtn. Andriej Bondariew (w okresie walk na ziemiach polskich)

Struktura organizacyjna

• 70 Gwardyjska Dywizja Piechoty (dowódca generał major Iwan Gusiew)
• 140 Dywizja Piechoty
• 183 Dywizja Piechoty^[5].