105 mm działo bezodrzutowe M27

M27 – amerykańskie działo bezodrzutowe kalibru 105 mm opracowane na początku lat 50. XX wieku, wykorzystywane podczas wojny koreańskiej^[2][3].

M27

Eksperymentalne działo samobieżne na podwoziu czołgu M24 Chaffee, wyposażone w cztery działa bezodrzutowe T19
Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Rodzaj	działo bezodrzutowe
Historia
Prototypy	1944 (T19)
Produkcja seryjna	1952 – ?
Dane taktyczno-techniczne
Kaliber	105 mm
Donośność	8500 m[1]
Prędkość pocz. pocisku	381 m/s[2]
Masa	288 kg (bojowa)[1] 14,5 kg (pocisku)[1]

Prace nad działem, wstępnie noszącego oznaczenie T19, zapoczątkowane zostały w 1944 roku. Broń nie opuściła wówczas stadium prototypu i w czerwcu 1947 roku, w następstwie zakończenia II wojny światowej, prace nad nią zostały wstrzymane. Podjęto je ponownie wkrótce po wybuchu wojny koreańskiej w 1950 roku^[2]. Do oddziałów frontowych M27 trafiło w 1952^[3] lub 1953 roku^[1]. Niemal równolegle powstawał projekt nowego działa tego samego kalibru, które otrzymało oznaczenie M40 i zastąpiło M27 na początku lat 60. XX wieku^[2][3].

Donośność działa M27 wynosiła 8,5 km przy masie pocisku wynoszącej 14,5 kg^[1]. Montowano je na samochodach Willys M38A1^[3].