143 Eskadra Myśliwska

143 eskadra myśliwska (143 em) – pododdział lotnictwa myśliwskiego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.

143 Eskadra Myśliwska

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1933
Rozformowanie	1937
Dowódcy
Pierwszy	por. pil. Eugeniusz Makowski
Ostatni	por. pil. Włodzimierz Łazoryk
Organizacja
Dyslokacja	Garnizon Toruń
Rodzaj sił zbrojnych	Wojsko[a]
Rodzaj wojsk	Lotnictwo
Podległość	III/4 dywizjon myśliwski

Historia eskadry

143 eskadra myśliwska została sformowana na podstawie rozkazu L. 2446/tjn. org. Ministra Spraw Wojskowych z dnia 17 lipca 1933 roku i rozkazu dziennego Nr 247/1933 dowódcy 4 pułku lotniczego z dnia 30 października 1933 roku^[b].

Eskadra została zorganizowana na lotnisku Toruń w składzie III dywizjonu myśliwskiego 4 pułku lotniczego i wyposażona w dziesięć samolotów PWS-10.

W listopadzie 1935 roku pododdział przejął od 142 em samoloty PZL P.7.

Na podstawie rozkazu L. 2007/tjn. II-1 Ministra Spraw Wojskowych z dnia 9 października 1937 roku eskadra została rozformowana z dniem 23 listopada 1937 roku. Samoloty PZL P.7 pomimo złego stanu technicznego zostały przekazane dla organizującej się we Lwowie 162 eskadry myśliwskiej^[1].

Na bazie personelu latającego i naziemnego 143 em został sformowany III dywizjon myśliwski 5 pułku lotniczego w Wilnie. Dotychczasowy dowódca 143 em porucznik pilot Włodzimierz Łazoryk został dowódcą 152 em^[2].

Personel eskadry

Dowódcy eskadry^[3]

• por./kpt. pil. Eugeniusz Makowski (X 1933 – IX 1937)
• wz. por. Franciszek Jastrzębski (do 9 VIII 1934)
• wz. por. Mirosław Leśniewski (25 VIII – 13 IX 1934)
• por. pil. Włodzimierz Łazoryk (20 IX – 23 XI 1937)

Piloci

• Marian Bełc († 27 sierpnia 1942, jako pilot 58 Operational Training Unit)
• Franciszek Jastrzębski († 25 października 1940, jako dowódca eskadry „B” 302 Dywizjonu Myśliwskiego „Poznańskiego”)
• Mirosław Leśniewski († 14 września 1939, dowódca 142 em)
• Anatol Piotrowski († 1 IX 1939, jako pilot 152 em)
• Tadeusz Rolski
• Jerzy Słoński-Ostoja († 29 sierpnia 1941 jako dowódca 306 Dywizjonu Myśliwskiego „Toruńskiego”)
• Romuald Suliński († 4 lutego 1946 jako dowódca 300 Dywizjon Bombowy Ziemi Mazowieckiej)

Wypadki lotnicze

W okresie funkcjonowania eskadry miały miejsce następujące wypadki lotnicze zakończone obrażeniami lub śmiercią pilota^[4]:

• 2 sierpnia 1936 zginął lecąc samolotem PZL P.7 kpr. pil. Zygmunt Nachman, który zderzył się z samolotem kpr. pil. Henryka Pietrzaka. Pomimo poważnych uszkodzeń samolotu Henryk Pietrzak wylądował bez awarii w rejonie lotniska.

Uwagi

1. Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.
2. Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918-1939, s. 15-16, 286. Kazimierz Sławiński, Lotnisko toruńskie 1920-1945, s. 44-45 umieścił 143 em w składzie 4 plot na przełomie 1928/1929 roku.