206 Pułk Piechoty (1939)

206 pułk piechoty (206 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego. 206 pułk piechoty nie występował w organizacji pokojowej Wojska Polskiego.

Ten artykuł dotyczy rezerwowego 206 pułku piechoty. Zobacz też: inne pułki piechoty noszące numer „206”.

206 pułk piechoty

Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1939
Rozformowanie	1939
Dowódcy
Pierwszy	ppłk Edward Kościński
Działania zbrojne
Kampania wrześniowa Obrona Lwowa 1939
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko[a]
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	35 Dywizja Piechoty

Organizacja i formowanie pułku

Na podstawie prowadzonych prac koncepcyjnych w Sztabie Głównym WP, w ramach rozbudowy Sił Zbrojnych II RP o nowe związki taktyczne, podjęto decyzję utworzeniu nowej dywizji piechoty w oparciu o bataliony marszowe typu specjalnego przewidziane dla Obozu Warownego „Wilno” (tak zwane bataliony specjalne wileńskie) oraz przez bataliony „Krasne”, „Budsław” i „Iwieniec” Korpusu Ochrony Pogranicza. Z zasobów tych zaplanowano i przygotowano rozwinięcie nowej 35 Dywizji Piechoty Rezerwowej^[1]. Opracowanie dotyczące jej mobilizacji weszło w życie 28 lipca 1939^[2].

Mobilizacja

W związku z tymi pracami w ramach I rzutu mobilizacji powszechnej, zmobilizowano:

Przez 77 pułk piechoty w Lidzie w czasie do 4 dnia mobilizacji:

• dowództwo 206 pp, organa kwatermistrzowskie jednostek pozabatalionowych,
• kompanie: gospodarczą, zwiadowców, przeciwpancerną typu II,
• plutony: łączności, pionierów, przeciwgazowy,
• batalion marszowy typ specjalny nr 4^[3].

Przez 85 pułk piechoty w garnizonie Nowa Wilejka:

• batalion marszowy typ specjalny nr 5, w czasie do 3 dnia mobilizacji,^[b]
• batalion marszowy typ specjalny nr 6, w czasie do 4 dnia mobilizacji^[5].

Po zmobilizowaniu pułkowych pododdziałów specjalnych i na bazie wileńskich batalionów marszowych typ specjalnych nr 4, 5 i 6 sformowano odpowiednio: I, II i III bataliony piechoty 206 pułku piechoty rez. Nie mieszczące się w etacie każdego z tych batalionów kompanie strzeleckie i kompanie km i br. tow. przekazano do dyspozycji dowódcy OK nr III z przeznaczeniem dla OWar. „Wilno” i OWar. „Grodno”. Od 7 września pozostałe kompanie z batalionu marszowego typ spec. nr 4 dały podstawę do sformowania improwizowanego II batalionu 1 pułku piechoty OW Grodno. Na bazie pozostałości batalionu marszowego typ spec. nr 5 II batalionu i na bazie pozostałych kompanii batalionów marszowych typ spec. nr 4, 5 i 6 III batalionu 2 pułku piechoty OW Grodno^[6].

206 pułk piechoty w kampanii wrześniowej

Mobilizacje pułku prowadzono od 31 sierpnia do 3 września 1939. Kadra oficerska składała się z oficerów zawodowych na stanowiskach dowódcy pułku, dowódców batalionów i większości kompanii, pozostali to rezerwiści. Kadra podoficerska to w 95% rezerwiści. Szeregowców służby czynnej nie było. Element żołnierski dobry, lecz słabo wyszkolony. Uzbrojenie batalionów dobre, za wyjątkiem kompanii km i br. tow., które otrzymały ciężkie karabiny maszynowe Maxim wz.1908, ze starymi i dziurawymi wodnikami, bez niezbędników, posiadały po dwa zamki zapasowe, lecz większość nie nadających się do użytku. Całkowity brak hełmów. Szeregowcy przeważnie starszych roczników z województwa wileńskiego i nowogródzkiego. Mniejszości narodowe w pułku stanowiły około 30%. Nowe ckm wz.1930 pułk otrzymał dopiero pod koniec walk we Lwowie. Pułk nie otrzymał karabinów przeciwpancernych wz.1935 Ur. Uzbrojenie strzeleckie w większości używane, armaty przeciwpancerne nowe. Broń i wyposażenie w większości kompletne^[7].

Obsada personalna 206 pp

Dowództwo pułku

• dowódca pułku – ppłk Edward Kościński †1940 Charków^[8]
• adiutant – por. rez. Stanisław Śliwiński †1940 Charków^[9]
• kwatermistrz – kpt. Walerian Petc †1940 Charków^[10]
• kapelan – ks. kap. Jan Mianowski^[11]

I batalion

• dowódca batalionu – mjr Włodzimierz Stanisław Wittlin †16 IX 1939 Lwów
• adiutant – por. rez. Adolf Marian Gałacki
• dowódca 1 kompanii strzeleckiej – por. Mieczysław Woronowicz
• dowódca 2 kompanii strzeleckiej – ppor. piech. Stanisław Niedzwiecki^[12] (85 pp) †1940 Charków^[13]
• dowódca 3 kompanii strzeleckiej –
• dowódca 1 kompanii ckm – por. Tadeusz Kempczyński

II batalion

• dowódca batalionu – kpt. Anatol Białynowicz, mjr Henryk Dyduch †1940 Charków^[14]
• adiutant – ppor. rez. Kazimierz Czerny–Hołownia
• dowódca plutonu łączności – ppor. rez. Józef Kludziewicz
• dowódca 4 kompanii strzeleckiej – kpt. Józef Pelc
• dowódca 5 kompanii strzeleckiej – ppor. Tadeusz Józef Laszczka
  • dowódca II plutonu strzeleckiego – plut. pchor. rez. Justyn Sobol
• dowódca 6 kompanii strzeleckiej – ppor. Stanisław Kędziora
• dowódca 2 kompanii ckm – ppor. Leon Augustyn Torliński
  • dowódca plutonu – ppor. rez. Witold Mackiewicz †1940 Charków^[15]

III batalion

• dowódca batalionu – kpt. Aleksander Gregorowicz †1940 Charków^[16]
• adiutant – por. rez. Stanisław Śliwiński †1940 Charków^[9]
• oficer żywnościowy – por. rez. Władysław Bachramowicz
• lekarz – pchor. rez. lek.
• dowódca 7 kompanii strzeleckiej – por. Edward Smolka; od 13 IX – ppor. rez. Jerzy Awdycki
  • dowódca I plutonu strzeleckiego – ppor. rez. Jerzy Awdycki
  • dowódca II plutonu strzeleckiego – ppor. rez. Tadeusz Chmielnicki
• dowódca 8 kompanii strzeleckiej –
  • dowódca III plutonu – plut. pchor. Stanisław Mozol
• dowódca 9 kompanii strzeleckiej – ppor. Stanisław Malara †1940 Charków^[17]
• dowódca 3 kompanii ckm – por. Hieronim Romanowski
  • dowódca I plutonu ckm – ppor. rez. Jerzy Józef Rybicki †1940 Charków^[18]
  • dowódca II plutonu ckm – ppor. rez. Aleksander Obuchowicz
  • dowódca III plutonu ckm – ppor. rez. Stanisław Jabłonowski
  • dowódca plutonu ckm na taczankach – ppor. rez. Włodzimierz Ciechanowicz
  • dowódca plutonu moździerzy – ppor. rez. Jan Golde
  • szef kompanii – st. sierż. Duś

Pododdziały specjalne

• dowódca kompania zwiadu – por. Janusz Siewierski

Uwagi

1. Ustawa z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku obrony (Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220). W skład Sił Zbrojnych II RP wchodziły wojska lądowe nazywane ówcześnie wojskiem i Marynarka Wojenna. Wojsko składało się z jednostek organizacyjnych wojska stałego i jednostek organizacyjnych Obrony Narodowej, a także jednostek organizacyjnych Korpusu Ochrony Pogranicza.
2. bataliony marszowe typ specjalny wileńskie składały się z: dowództwa batalionu, plutonu łączności, 4 kompanii strzeleckich i 2 kompanii ckm^[4]