7 Pułk Ułanów (powstanie listopadowe)

7 Pułk Ułanów – pułk jazdy polskiej okresu zaborów.

Ten artykuł dotyczy 7 Pułku Ułanów Królestwa Kongresowego. Zobacz też: 7 Pułk Ułanów - stronę ujednoznaczniającą.

7 Pułk Ułanów

Historia
Państwo	Królestwo Polskie
Sformowanie	1831
Rozformowanie	1831
Tradycje
Rodowód	2 pułk Jazdy Augustowskiej
Dowódcy
Pierwszy	płk Aleksander Oborski
Ostatni	mjr Mikołaj Korwin Kamieński
Działania zbrojne
powstanie listopadowe
Organizacja
Rodzaj wojsk	Jazda

Oficer 7 pułku ułanów (obraz autorstwa Romana Rupniewskiego)

Sformowany z ochotników w styczniu 1831 jako 2 pułk Jazdy Augustowskiej^[1]. W kwietniu 1831 w okolicach Łowicza przemianowany na 7 pułk ułanów. 1 lipca w skład pułku weszła Legia Litewsko-Wołyńska Konna^[1].

Żołnierze pułku

Dowódcy pułku^[1]:

• płk Aleksander Oborski (od 8 stycznia 1831),
• mjr Jerzy Bułharyn,
• mjr Mikołaj Korwin Kamieński (od 19 sierpnia; 5 września awansowany na pułkownika).

Walki pułku

Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego.

Bitwy i potyczki^[1]:

• Ostrołęka (25 lutego 1831),
• Nur (16 i 22 maja),
• Łysobyki (19 czerwca),
• Drobin (9 lipca),
• Bodzianów (11 lipca),
• Raciąż (23 lipca).

Pułk otrzymał 1 Krzyż Kawalerski, 8 złotych i 6 srebrnych^[1].