7 Samodzielny Pułk Czołgów Ciężkich

7 Samodzielny Pułk Czołgów Ciężkich (7 spczc) – oddział wojsk pancernych ludowego Wojska Polskiego.

Ten artykuł dotyczy pułku ludowego Wojska Polskiego. Zobacz też: inne pułki czołgów noszące numer „7”.

7 Pułk Czołgów Ciężkich

Barwy wojsk pancernych
Historia
Państwo	Rzeczpospolita Polska
Sformowanie	1945
Rozformowanie	1945
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska pancerne

Historia

Pułk sformowany został na podstawie rozkazów organizacyjnych Naczelnego Dowódcy WP nr 58/org. z dnia 15 marca 1945 roku i nr 0107/org. z dnia 27 kwietnia 1945 roku^[1] według sowieckiego etatu Nr 010/460 samodzielnego pułku czołgów ciężkich gwardii (ros. Отдельный гвардейский тяжёлый танковый полк) z lutego 1944 roku. Zgodnie z etatem oddział powinien liczyć 396 żołnierzy oraz posiadać na uzbrojeniu 21 czołgów ciężkich IS-2. Organizacja jednostki rozpoczęta została w dniu 1 maja 1945 roku^[2]. Oddział otrzymał numer poczty polowej 84274. W dniu 10 maja 1945 roku stan ewidencyjny pułku liczył 100 żołnierzy (25% stanu etatowego), w tym 14 oficerów, 18 podoficerów i 68 szeregowych. Do czasu zakończenia działań wojennych w Europie jednostka nie zakończyła organizacji i nie otrzymała sprzętu pancernego^[2]. Na podstawie rozkazu organizacyjnego nr 00248/org. Naczelnego Dowódcy WP z dnia 14 września 1945 roku jednostka została rozformowana^[3].

Zobacz też

• Pułki czołgów Wojska Polskiego
• Jednostki pancerne Wojska Polskiego