Adolf Bonifacy Bniński

Adolf Bonifacy Bniński herbu Łodzia (ur. 2 lutego 1815 w Biezdrowo, zm. 5 kwietnia 1880 w Poznaniu) – hrabia^[1], ziemianin, właściciel Gułtów, inicjator utworzenia i pierwszy prezes komitetu Teatru Polskiego w Poznaniu^[2].

Adolf Bonifacy Bniński

Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1815 Biezdrowo
Data i miejsce śmierci	5 kwietnia 1880 Poznań

Życiorys

Urodził się w Biezdrowie koło Szamotuł jako drugie dziecko hrabiego pruskiego (potwierdzonego hrabią w Kongresówce^[3]) Floriana v. Florentyna Blińskiego i Joanny z domu Żółtowskiej h. Ogończyk 2 lutego 1815^[1].

Początkowo wykształcenie zdobywał w domu rodzinnym a następnie uczęszczał do gimnazjum u ojców Pijarów w Warszawie. Później kontynuował naukę w liceum na warszawskim Lesznie.

W latach 1830–31, w wieku zaledwie 15 lat uczestniczył w powstaniu listopadowym w korpusie Ramorino, brał udział w bitwie pod Grochowem i pod Rogoźnicą. Dosłużył się stopnia porucznika w 2 pułku strzelców konnych i otrzymał złoty krzyż Virtuti Militari. W walkach powstańczych uczestniczył także jego brat Aleksander Florian (1814–1892).

Około roku 1841 objął majątek w Gułtowach, w tym samym roku poślubił Eleonorę Węsierską.

Był wnukiem Ignacego Ruperta Bnińskiego i dziadkiem Adolfa Rafała Bnińskiego.

Działalność społeczna

W 1861 współtworzył Centralne Towarzystwo Gospodarcze dla Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Jeden z prezesów Rady Nadzorczej Poznańskiego Bazaru^[4]. Członek zarządu Towarzystwa Naukowej Pomocy dla Młodzieży Wielkiego Księstwa Poznańskiego.

Radca Ziemstwa Kredytowego w Poznaniu a także prezes Towarzystwa Rolniczego Poznańsko-Szamotulskiego. Dla życia społecznego i kulturalnego Poznania przysłużył się głównie jako jeden z inicjatorów oraz od 1848 prezes Komitetu Teatralnego, którego zadaniem było powołanie do życia Teatru Polskiego w Poznaniu.

Oprócz działalności społecznej rozwijał karierę polityczną będąc posłem na sejm prowincjonalny Wielkiego Księstwa Poznańskiego i od 1848 do Zjednoczonego Pruskiego Sejmu Stanowego.