Alfonso López Trujillo

Alfonso López Trujillo (ur. 8 listopada 1935 w Villahermosa, zm. 19 kwietnia 2008 w Rzymie) – kolumbijski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy Bogoty w latach 1971–1978, przewodniczący Rady Episkopatów Latynoamerykańskich w latach 1979–1982, arcybiskup metropolita Medellín w latach 1979–1991, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Rodziny w latach 1990–2008, kardynał.

Alfonso López Trujillo

Kardynał biskup
Veritas in caritate Prawda w miłości
Kraj działania	Kolumbia Watykan
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1935 Villahermosa
Data i miejsce śmierci	19 kwietnia 2008 Rzym
Miejsce pochówku	Watykan
Przewodniczący Papieskiej Rady ds. Rodziny
Okres sprawowania	1990–2008
Arcybiskup metropolita Medellín
Okres sprawowania	1979–1991
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	13 listopada 1960
Nominacja biskupia	25 lutego 1971
Sakra biskupia	25 marca 1971
Kreacja kardynalska	2 lutego 1983 Jan Paweł II
Kościół tytularny	św. Pryski w Rzymie

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	25 marca 1971
Konsekrator	Aníbal Muñoz Duque
Współkonsekratorzy	Eduardo Francisco Pironio Pablo Correa León
Konsekrowani biskupi Rodrigo Arango Velásquez 25 marca 1981 José Roberto López Londoño 3 lipca 1982 Fabio Betancur Tirado 3 lipca 1982 Abraham Escudero Montoya 21 czerwca 1986 Carlos Prada Sanmiguel 20 lutego 1988 Francisco Gil Hellín 1 czerwca 1996
Współkonsekrowani biskupi Víctor Manuel López Forero 29 czerwca 1977 Carlos José Boaventura Kloppenburg 1 sierpnia 1982 Jorge Iván Castaño Rubio 6 sierpnia 1983

Życiorys

Studiował w Bogocie – na uniwersytecie i w seminarium, następnie w Rzymie (Papieski Instytut Angelicum, Papieski Wydział Teologiczny i Papieski Instytut Duchowości Teresianum). Obronił doktorat z filozofii. Święcenia kapłańskie otrzymał 13 listopada 1960. Pracował jako wykładowca seminarium w Bogocie, aktywnie zajmował się pracą duszpasterską; był m.in. koordynatorem duszpasterstwa na XXXIX Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Bogocie w sierpniu 1968. Jako ekspert uczestniczył w obradach II Konferencji Generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Medellin w sierpniu i wrześniu 1968. Pełnił funkcję wikariusza generalnego archidiecezji Bogota oraz był profesorem miejscowego uniwersytetu.

25 lutego 1971 został mianowany biskupem pomocniczym Bogoty, ze stolicą tytularną Boseta; przyjął sakrę biskupią 25 marca 1971. Od listopada 1972 pełnił funkcję sekretarza generalnego Rady Episkopatów Latynoamerykańskich. Wielokrotnie brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, zarówno w sesjach zwyczajnych, jak i nadzwyczajnych i specjalnych (m.in. specjalnej sesji poświęconej Kościołowi w Ameryce w listopadzie i grudniu 1997). W maju 1978 został promowany na arcybiskupa i mianowany koadiutorem Medellin z prawem następstwa; objął rządy w archidiecezji 2 czerwca 1979. W latach 1979–1982 był przewodniczącym Rady Episkopatów Latynoamerykańskich.

2 lutego 1983 Jan Paweł II mianował go kardynałem, z tytułem prezbitera S. Prisca; był przewodniczącym Konferencji Episkopatu Kolumbii (1987–1990), a w listopadzie 1990 przeszedł do pracy w Kurii Rzymskiej, na stanowisko przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Rodziny. W związku z nową funkcją złożył rezygnację ze zwierzchnictwa metropolii Medellin w styczniu 1991. 17 listopada 2001 López Trujillo został promowany do rangi kardynała-biskupa i objął rzymską diecezję podmiejską Frascati.

Brał udział w konklawe 2005, które wybrało papieża Benedykta XVI.

Kontrowersje

Alfonso López Trujillo był uznawany za jednego z najbardziej konserwatywnych kardynałów. Był stanowczym przeciwnikiem aborcji, homoseksualizmu, stosowania prezerwatyw oraz sprzeciwiał się feminizmowi i postępowym nurtom Kościoła latynoskiego^[1][2].

W artykułach opublikowanych w australijskim The Sydney Morning Herald oraz brytyjskim The Telegraph, odnoszących się do książki Frédérica Martela Sodoma. Hipokryzja i władza w Watykanie, Alfonso López Trujillo został określony „wiodącą postacią” wśród homoseksualnych duchownych w Watykanie^[3][4]. Autor zarzucił Trujillo, że „publicznie był ostro antygejowski i prorodzinny, ale prywatnie spał z męskimi prostytutkami”^[3][4]. Książka opisuje także wykorzystywanie seminarzystów przez Alfonso Lópeza Trujillo^[5] oraz jego praktyki wyszukiwania i zatrudniania męskich prostytutek, wobec których używał przemocy^[6][7].