Amerykańskie okręty podwodne typu Porpoise

Okręty podwodne typu Porpoise – typ amerykańskich okrętów podwodnych lat 30. i drugiej wojny światowej. Pierwszy typ fleet boats – okrętów przeznaczonych do współdziałania z dużymi zespołami nawodnymi floty, które stanowiły trzon amerykańskiej floty podwodnej podczas II wojny światowej. Jednostki Porpoise były drugim typem wprowadzającym do użytku generatory elektryczne Diesla, napęd diesel-elektryczny oraz klimatyzację powietrza wewnątrz nieznacznie powiększonego kadłuba jednostek typu Cachalot. W połowie 1943 roku otrzymały dodatkowe uzbrojenie przeciwlotnicze oraz zmniejszono ich kiosk.

Okręty podwodne typu Porpoise

Kraj budowy	Stany Zjednoczone
Użytkownicy	US Navy
Służba w latach	1935–1945
Uzbrojenie:
16 torped, 1 x działo 76 mm 2 x 12,7 mm, 2 x 7,62 mm karabiny
Wyrzutnie torpedowe: • dziobowe • rufowe	4 x 533 mm 2 x 533 mm
Załoga	54 oficerów i marynarzy
Wyporność:
• na powierzchni	1315 ton
• w zanurzeniu	1968 ton
Napęd:
4 generatory elektryczne Diesla 2 silniki elektryczne, 2 wały napędowe
Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu	19,25 węzła 8 węzłów

W trakcie drugiej wojny światowej, podczas działań podwodnych związanych z wojną na Pacyfiku, marynarka amerykańska utraciła cztery jednostki tego typu: USS "Shark" (SS-174), "Perch" (SS-176), "Pickerel" (SS-177) oraz "Pompano" (SS-181).

Bibliografia

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007, s. 298. ISBN 1-85109-563-2.
• Norman Polmar: The American submarines. Annapolis, Md.: Nautical Aviation Pub. Co. of America, 1981. ISBN 0-933852-14-2. Brak numerów stron w książce