Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Andrzej Warchał

polski satyryk, scenarzysta, reżyser filmów animowanych Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Andrzej Warchał
Remove ads

Andrzej Stanisław Warchał (ur. 16 marca 1943 w Krakowie[1], zm. 16 maja 2008[1] tamże[2]) – polski satyryk, aktor, scenarzysta i reżyser filmów animowanych.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data śmierci ...
Thumb
Autograf z lata 1980
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Andrzej Stanisław Warchał[3] urodził się 16 marca 1943 w Krakowie[1]. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie w 1970[4]. W 1968 wziął udział w wydarzeniach marcowych, za co został aresztowany[3]. Występował w kabarecie Piwnica pod Baranami w latach 1963–1995[4], gdzie został jedną z gwiazd[2]. Był rozpracowywany przez Służbę Bezpieczeństwa za propagowanie antykomunistycznych poglądów podczas występów kabaretowych[3]. Walizkowa, składana czerwona mównica, z którą pojawiał się przed widzami, towarzyszyła mu podczas scenicznych występów. W 1981 w piśmie aktywu ZSMP „Płomienie”, nazwano go:

czerwonym komisarzem, który zza swojej czerwonej trybunki wygłasza bałamutne komunały[2].

Recenzję napisała Bożena Krzywobłocka, podpisując się „Widz”[2].

Kręcił filmy w Studio Filmów Animowanych w Krakowie, z którym współpracował od 1968 jako scenarzysta, a później został kierownikiem literackim[2][5]. Swój pierwszy film Namiar zrealizował w 1976. W 1979 za film Gołąbek otrzymał Grand Prix w Lille[1][6]. W 1980 Minister Kultury i Sztuki przyznał Warchałowi nagrodę resortową[1]. Andrzej Warchał zrealizował ponad 20 filmów[1]. Muzykę do jego filmów napisali m.in. piwniczanie Jan Kanty Pawluśkiewicz[1] i Zygmunt Konieczny[2].

Teksty satyryczne publikował w warszawskich „Szpilkach” i krakowskim „Przekroju”[7], również wydał tę twórczość jako książki[8][9].

W okresie stanu wojennego został internowany 13 grudnia 1981[10]. Przetrzymywany był w Nowej Hucie-Ruszczy, Nowym Wiśniczu i w Załężu[3], jako jedyny z artystów występujących w Piwnicy[4]. W Załężu przebywał od 29 grudnia 1981[3]. Zwolniony został decyzją wydaną 7 stycznia 1982[2].

Jest jednym z bohaterów książki Jerzego Armaty Anima. Mistrzowie polskiej animacji (wyd. EGoFILM, Warszawa 2025)[11].

Remove ads

Życie prywatne

Thumb
Tablica nagrobna na grobie rodzinnym

Ojcem artysty był Adam (1913–1992)[12], matką – Aleksandra (1914–1998)[3][12]. Ojciec przeżył pobyt w KL Auschwitz[2].

Artysta zmarł 16 maja 2008[1] w Krakowie[2]. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim kwatera LXV rząd 8.

Nagrody

Podsumowanie
Perspektywa
  • 1978 – „Pax” – Linz (MFF) – dyplom honorowy;
  • 1979 – „Gołąbek” – Lille (8. MFFKiD) – Grand Prix w kategorii Film animowany;
  • 1980 – „Cinéma vérité” – Espinho (9. Międzynarodowy FFA) – nagroda specjalna jury;
  • 1980 – „Gołąbek” – nagroda ministra kultury i sztuki;
  • 1981 – „Droga z przejazdem strzeżonym” – Kraków (Ogólnopolski FFK) – Syrenka Warszawska, wyróżnienie Klubu Krytyki Filmowej SDP;
  • 1984 – „Ta nasza młodość” – Białystok (7. Konfrontacje Filmowe „Młodzi za i przed kamerą”) – wyróżnienie honorowe oraz puchar „Gazety Współczesnej”;
  • 1984 – „Ta nasza młodość” – Oberhausen (30. MFFK) – nagroda pracowników festiwalu;
  • 1984 – „Poznać świat” – Kraków (Ogólnopolski FFK) – Nagroda Główna Brązowy Lajkonik w kategorii Inne formy;
  • 1985 – „Czwartek – nieczynne” – Syrenka Warszawska, nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP;
  • 1986 – „Semper in altum” i „Szpital polowy” – nagroda szefa kinematografii za najwybitniejsze osiągnięcia programowe w dziedzinie filmu za rok 1985 w kategorii filmu krótkometrażowego;
  • 1987 – „Semper in altum” – Zamość (Festiwal Filmów Animowanych Animafilm) – nagroda;
  • 1987 – „Dotańczyć mroku” – Kraków (Ogólnopolski FFK) – Nagroda Główna Brązowy Lajkonik.

Źródło: Filmpolski.pl[1] oraz Culture.pl[2].

Twórczość (reżyser)

  • 1976 „Namiar”
  • 1977 „Retrospekcja”, „Pax”
  • 1978 „Spotkanie”, „Rozbrojenie totalne (wskazówki i zalecenia)”, „Gołąbek”
  • 1979 „Anna”, „Cinema verite”
  • 1980 „Droga z przejazdem strzeżonym”, „Przesłanie”
  • 1981 „Mówcy”
  • 1982 „Ta nasza młodość”
  • 1984 „Twarz”, „Poznać świat”, „Rozmowa synów Lota z ojcem po obejrzeniu się matki”
  • 1985 „Czwartek nieczynne”, „Semper in altum”
  • 1986 „Dotańczyć mroku”, „Szpital polowy”
  • 1987 „Amfilada”, „Otwarcie sezonu”
  • 1989 „Mój portret”, „Powolny dojazd do centrum miasta”

Źródło: Filmpolski.pl[1].

Remove ads

Książki

Przypisy

Linki zewnętrzne

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads