Antoni Józef Dąmbski

Antoni Józef Dąmbski hrabia na Lubrańcu^[1] herbu Godziemba (ur. w 1706 – zm. 4 lipca 1771 w Lubrańcu) – wojewoda brzeskokujawski w latach 1734–1770, starosta inowrocławski w latach 1725–1740, starosta dybowski i niechorowski.

Ten artykuł dotyczy wojewody brzeskokujawskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Antoni Józef Dąmbski

Godziemba
Rodzina	Dąmbscy herbu Godziemba
Data urodzenia	1706
Data i miejsce śmierci	4 lipiec 1771 Lubraniec
Ojciec	Wojciech Dąmbski (1676-1725)
Matka	Adelajda Cecylia Radziwiłł (1690-1725)
Żona	Anna Karolina Lubomirska (1700-1770)
Dzieci	August, Jan i Stanisław
Odznaczenia

Rodzina

Urodził się jako syn Wojciecha, marszałka nadwornego koronnego i Adelajdy Cecylii Radziwiłł, córki Dominika Mikołaja Radziwiłła, kanclerza wielkiego koronnego. Z małżeństwa z Anną Karoliną Lubomirską, córką Jerzego Aleksandra, wojewody sandomierskiego miał 3 dzieci: Augusta, starostę przedeckiego, dybowskiego i gostyńskiego; Jana (1730–1769), generała adiutanta dworu królewskiego; Stanisława (zm. 1809), wojewodę brzeskokujawskiego.

Pełnione urzędy i dobra majątkowe

Od 1725 do 1740 starosta inowrocławski, rotmistrz królewski, starosta dybowski po swym bracie Zygmuncie 1738, starosta niechorowski 1758. Był stronnikiem dworu królewskiego. Dobra majątkowe Kuczkowa, sprzedał w 1741 roku Kazimierzowi Dąmbskiemu. podczaszemu koronnemu. Posiadał dobra majątkowe m.in. Glisna. Podczas sesji sejmu 17 października 1738 roku opowiadał się za powiększeniem wojska i zażądał nowej konferencji z ministrami obcych dworów. Domagał się, aby król zamieszkał w Polsce. Podpisał działanie partii patriotycznej, protestował przeciw nadużywaniu władzy przez Familię Czartoryskich. W latach (1734–1770) pełnił urząd wojewody brzeskokujawskiego

Był posłem ziemi sochaczewskiej na sejm 1730 roku. Poseł brzeskolitewski na sejm konwokacyjny 1733 roku^[2]. Był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie^[3]. Poseł województwa brzeskokujawskiego na sejm elekcyjny 1733 roku^[4]. Był elektorem Stanisława Leszczyńskiego w 1733 roku^[5]. W 1735 roku podpisał uchwałę Rady Generalnej konfederacji warszawskiej^[6]. W 1766 roku został wyznaczony senatorem rezydentem^[7].

10 lipca 1737 roku podpisał we Wschowie konkordat ze Stolicą Apostolską^[8].

Był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego w 1764 roku z województwa brzeskokujawskiego^[9].

Odznaczenia

W 1735 roku odznaczony Orderem Orła Białego.

Wojewoda Antoni był człowiekiem pobożnym, wymownym i gościnnym zyskując uznanie w oczach szlachty kujawskiej. Godność wojewody złożył w 1770 roku. Majątek jego oszacowano na cztery miliony złotych.