Antropologia historyczna

Antropologia historyczna a. antropologia historii – dziedzina brytyjskiej antropologii społecznej zajmująca się etnograficznym odczytywaniem historii, która wyłoniła się w latach 1960. wraz z upadkiem paradygmatu funkcjonalistycznego zorientowanego na badania synchroniczne. Pierwszym antropologiem brytyjskim, który otwarcie ogłosił potrzebę powrotu do badań historycznych był Edward Evans-Pritchard.

W odróżnieniu od tradycyjnej historiografii, koncentrującej się na analizie empirycznych „faktów historycznych”, antropologia historyczna w centrum swojego zainteresowania stawia mniej uchwytną kulturę. Antropologia historyczna znajduje się pod silnym wpływem francuskiej mikrohistorii.

Najbardziej znani antropolodzy historyczni to związani z Oksfordem (gdzie pracował Edward Evans-Pritchard) Edwin Ardener, Kirsten Hastrup, Malcolm Chapman.

Odpowiednikiem antropologii historycznej w amerykańskiej antropologii kulturowej jest etnohistoria. W 2011 roku wyszedł pierwszy numer Rocznika Antropologii Historii . Czasopismo publikuje raz w roku Bibliografie Antropologii Historii.

Bibliografia

• E.E. Evans-Pritchard (1962). Anthropology and History. [w:] Social Anthropology and Other Essays
• K. Hastrup (1990), Nature and Policy in Iceland 1400-1800

Kontrola autorytatywna (gałąź antropologii):

• LCCN: sh2008009851
• BnF: 124172775
• BNCF: 71690
• NKC: ph120712
• LNB: 000266035

Encyklopedie internetowe:

• БРЭ: 2025436
• NE.se: historisk-antropologi
• DSDE: historisk_antropologi