Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Arka Gdynia (piłka nożna)
polski klub piłki nożnej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Morski Związkowy Klub Sportowy Arka Gdynia – polski klub piłkarski grający od sezonu 2025/2026 w Ekstraklasie. Klub jest kontynuatorem tradycji sportowych takich zrzeszeń jak K.S. Gdynia, K.S. Kotwica czy RKS Arka, sięgających historią do 1929 roku, który uważany jest za oficjalną datę utworzenia klubu. Dwukrotny zdobywca Pucharu Polski (1979 i 2017), dwukrotny zdobywca Superpucharu Polski (2017 i 2018) oraz uczestnik Pucharu Zdobywców Pucharów (1979/1980) i eliminacji Ligi Europy (2017/2018). Finalista Pucharu Polski w sezonach 2017/2018 i 2020/2021.
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Początki piłki nożnej w Gdyni
Historycy futbolu w większości są zgodni w kwestii uznania Arki Gdynia jako kontynuatora tradycji sportowych klubu K.S Gdynia założonego w roku 1929[potrzebny przypis].
Dynamiczny rozwój miasta w połowie lat dwudziestych ubiegłego stulecia spowodowany budową portu zapoczątkował powstanie wielu organizacji sportowo-rekreacyjnych. W roku 1929 powstał Klub Sportowy Gdynia będący pierwszym tego rodzaju stowarzyszeniem w mieście. W 1934 roku, z inicjatywy Alfonsa Pomierskiego i Zygmunta Pozerskiego założono Klub Sportowy Kotwica, który w związku z rozpadem w 1937 r. KS Gdynia przyjął znaczną część piłkarzy poprzedniego klubu. W następnych latach Kotwica pełniła wiodącą rolę w piłkarstwie na Pomorzu, awansując do klasy A w 1938 roku. Debiutancki sezon okazał się niezwykle udany dla gdyńskiego zespołu, zajął on wówczas 3. miejsce ulegając jedynie bardziej doświadczonym drużynom Gryfa Toruń oraz Pomorzanina Toruń. Kolejny sezon oraz potencjalny rozwój klubu zostały przerwane przez wybuch II Wojny Światowej.
Okres powojenny
KS Kotwica został ponownie zawiązany jesienią 1946 roku, jednak jego rola nie była już na tyle znacząca. W 1947 dokonana została fuzja klubów z rejonu gdyńskiego: ZKS. Kotwica, KS Portowiec oraz KS Marynarz. Zapoczątkowało to okres łączenia przeróżnych stowarzyszeń i klubów sportowych, w wyniku których powołano w 1946 roku Rybacki Klub Sportowy MIR, od którego wywodzi się dzisiejsza Arka. Inną istotną datą jest wiosna 1952 roku, kiedy powstało Koło Sportowe Kolejarz-Arka, wówczas po raz pierwszy w historii klubu użyta została nazwa „Arka”.
Lata 1953–1979
Rok 1953, to czas reform w polskiej piłce nożnej, wówczas uformowały się IV ligi wojewódzkie. Na podstawie reprezentowanego przez poszczególne kluby poziomu piłkarskiego skompletowano 10 zespołów walczących o mistrzostwo IV klasy rozgrywkowej na Pomorzu. KS Kolejarz „Arka” Gdynia, dzięki dobrej grze przez cały sezon liderowała tabeli i awansowała do III ligi. Oprócz występów w lidze międzywojewódzkiej, zespół Arki zadebiutował w rozgrywkach o Puchar Polski, gdzie pokonał ŁKS II Łódź 5-2, a w spotkaniu decydującym o awansie do 1/16 pucharu, w takim samym stosunku bramkowym Warmię Olsztyn.
W latach 1954–1964 klub grał między II a III ligą, nastąpiły również kolejne reorganizacje. W roku 1960 nazwę zespołu przekształcono na RKS Arka natomiast tuż przed rozpoczęciem rozgrywek II ligi w sezonie 1964/1965 klubowi nadano nazwę Morskiego Związkowego Klubu Sportowego Gdynia.
Pomimo nazwy MZKS Gdynia, kibice nadal używali nazwy „Arka”. Artykuł na ten temat opublikował „Głos Wybrzeża”, sugerując powrót do tradycyjnej nazwy argumentując to okrzykami kibiców na stadionie „Arka Gola!”. W rezultacie, poprzednia nazwa została przywrócona 9 maja 1972, od tej pory klub nosił miano: Morski Związkowy Klub Sportowy Arka Gdynia. Już w następnym sezonie 1973/1974 drużyna wywalczyła swój pierwszy w historii awans do Ekstraklasy[4].
W siódmą rocznicę nadania nazwy MZKS Arka Gdynia, 9 maja 1979 roku zespół zdobył Puchar Polski odnosząc w finale rozgrywek zwycięstwo 2-1 nad Wisłą Kraków po bramkach Janusza Kupcewicza i Tadeusza Krystyniaka. Arka wygrywając Puchar Polski stała się pierwszym zespołem piłki nożnej z Pomorza, któremu udało się odnieść taki sukces.
Zwycięstwo w Pucharze Polski w sezonie 1978/1979 uprawniło Arkę do udziału w Pucharze Zdobywców Pucharów. Arka w losowaniu par do 1/16 tych rozgrywek trafiła na bułgarską drużynę Beroe Stara Zagora. 19 września 1979 roku, Arka podjęła bułgarski zespół zwyciężając 3-2. Natomiast rewanż, który odbył się 3 października w Starej Zagorze, zakończył się porażką 0-2 i tym samym Arka odpadła z rozgrywek.
Lata 80. i 90.
Trzy lata po historycznym sukcesie klubu – awansie do Pucharu Zdobywców Pucharów, Arka zajęła przedostatnie miejsce w Ekstraklasie i spadła do drugiej klasy rozgrywkowej. Okazało się, że był to początek słabszych lat dla klubu. Arka naprzemiennie rozgrywała swoje mecze w II lub III lidze, jednym z bardziej istotnych wydarzeń w tym okresie było zwycięstwo 2-1 nad Wisłą Tczew w regionalnym Pucharze Polski w 1990 roku. Na większe sukcesy przyszło kibicom poczekać aż do 2000 roku. Wówczas klub przestał rozgrywać swoje mecze na stadionie przy ulicy Ejsmonda 1 i przeniósł się na nowo wybudowany Stadion Miejski przy ul. Olimpijskiej 5, gdzie gra do dzisiaj po jego modernizacji w roku 2011.
Lata 2005–2016
W sezonie 2004/2005 Arkowcy tracąc najmniej bramek spośród wszystkich drużyn, zajęli 3. miejsce w I lidze i po 23 latach awansowali do Ekstraklasy.
Jednak w kolejnym sezonie, po udanej rundzie jesiennej działacze klubu usłyszeli wraz z innymi pięcioma drużynami zarzuty o udziale w aferze korupcyjnej, która wstrząsnęła polską piłką. 22 marca 2007 roku klub został zawieszony we wszystkich rozgrywkach na jeden miesiąc uniemożliwiając Arce walkę o punkty w lidze czy o półfinał Pucharu Ekstraklasy (w pierwszym ćwierćfinałowym meczu przeciwko Wiśle Płock padł remis 1-1). Późniejszą decyzją, po przeprowadzeniu dochodzenia, zespół został zdegradowany do I ligi, otrzymał 200 tys. złotych kary i pięć punktów minusowych na start następnego sezonu. Mimo tego, iż zespół niezależnie od zajętej lokaty miał zostać zdegradowany, podopieczni Wojciecha Stawowego wywalczyli 11. miejsce w sezonie.
Pomimo tego, iż spadek zazwyczaj wiąże się z ogromnymi problemami finansowo-organizacyjnymi, Arka dzięki właścicielowi Ryszardowi Krauze oraz trenerowi Stawowemu mogła walczyć o powrót do Ekstraklasy w dobrych warunkach. Udało się zatrzymać sztab trenerski i większość zawodników, Arka startowała w 1 lidze w roli jednego z faworytów do awansu i po udanym sezonie – ze zmianą trenera w tle (Wojciecha Stawowego zastąpił Robert Jończyk) drużyna awansowała ponownie do Ekstraklasy.

Po rozegraniu trzech pełnych sezonów w Ekstraklasie, klub na kolejne cztery lata musiał pogodzić się z grą na drugim poziomie rozgrywek, gdzie poczynając od sezonu 2011/2012 zajmował kolejno: 7., 5., 4. i 10. miejsce, by ostatecznie na finiszu rozgrywek sezonu 2015/2016 wywalczyć awans na najwyższy szczebel rozgrywkowy.
Sezon 2016/2017
Ten sezon przyniósł Arce kolejne sukcesy. Drużyna będąca beniaminkiem Ekstraklasy, zdołała utrzymać się w lidze oraz po raz drugi w historii klubu zwyciężyć w Pucharze Polski, pokonując w doliczonym czasie gry Lecha Poznań 2-1. Zwycięstwo to umożliwiło grę w III rundzie eliminacji Ligi Europy, co po występie w Pucharze Zdobywców Pucharów było drugim tak istotnym wydarzeniem w klubowej historii. Tuż przed rozpoczęciem sezonu 2017/2018 żółto-niebiescy zdołali również pokonać mistrza kraju – Legię Warszawa w karnych 4-2 (1-1), w walce o Superpuchar Polski stając się jedną z najbardziej utytułowanych drużyn piłkarskich z Pomorza.
Od 2017 roku
W sezonie 2017/2018 Arka po raz drugi z rzędu awansowała do finału Pucharu Polski, gdzie trafiła na Legię Warszawa. Klub z Gdyni przegrał 1-2 (0-2) i nie zdołał obronić tytułu. Pomimo tego, Arka zagrała w Superpucharze Polski (Legia zdobyła tytuł mistrza Polski oraz wygrała Puchar Polski), gdzie pokonała Legię Warszawa 3-2 (3-2) i zdobyła ten puchar po raz drugi.
Następne lata nie przyniosły Arce szczególnych sukcesów. Sezony 2018/2019 i 2019/2020 żółto-niebiescy ukończyli na 15. miejscu w lidze, przez co w tym drugim drużyna spadła do 1 ligi. W sezonie 2020/2021, klubowi udało się po raz czwarty wywalczyć finał Pucharu Polski. Arka zmierzyła się tam z Rakowem Częstochowa i przegrała 1-2 (0-0).
W sezonie 2024/2025 Arka wywalczyła awans do Ekstraklasy po wygranej 2:1 z Bruk-Betem Termalicą Nieciecza[5]. Po zwycięstwie 3:0 ze Stalą Stalowa Wola przypieczętowała zwycięstwo I ligi[6].
Nazwy historyczne klubu
Źródło[7]
Historyczne mecze
Arka Gdynia – Wisła Kraków
9 maja 1979 | Arka Gdynia |
2–1 0–1 |
Wisła Kraków |
Stadion MOSiR w Lublinie Widzów: 15 000 Sędzia: Alojzy Jarguz |
Arka Gdynia – Beroe Stara Zagora (1979)
19 września 1979 | Arka Gdynia |
3–2 1–1 |
Beroe Stara Zagora![]() ![]() |
Stadion Arki przy Ejsmonda 1 Widzów: 20 000 |
Beroe Stara Zagora – Arka Gdynia
3 października 1979 | Beroe Stara Zagora Stojanov ![]() Petko Petkov ![]() |
2–0 2–0 |
Arka Gdynia | Stadion Miejski w Starej Zagorze Widzów: 15 000 |
Arka Gdynia – West Ham United
Źródło[8]
27 października 2009 | Arka Gdynia |
2–2 0–1 |
West Ham United FC |
Stadion GOSiR Widzów: 9 000 Sędzia: Tomasz Cwalina |
Arka Gdynia – Beroe Stara Zagora (2011)
19 lutego 2011 | Arka Gdynia |
1–1 0–0 |
Beroe Stara Zagora![]() |
Stadion GOSiR Widzów: 13 900 |
Lech Poznań – Arka Gdynia (2017)
2 maja 2017 | Lech Poznań |
1–2 (p.d.) 0–0 |
Arka Gdynia |
Stadion Narodowy w Warszawie Widzów: 43 760 Sędzia: Tomasz Musiał |
Legia Warszawa – Arka Gdynia (2017)
7 lipca 2017 | Legia Warszawa |
1–1 k. 3:4 1–1 |
Arka Gdynia |
Stadion Wojska Polskiego Widzów: 26 756 Sędzia: Szymon Marciniak |
Rzuty karne | ||||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
![]() ![]() ![]() ![]() |
Legia Warszawa – Arka Gdynia (2018)
14 lipca 2018 | Legia Warszawa |
2–3 2–3 |
Arka Gdynia |
Stadion Wojska Polskiego Widzów: 17 419 Sędzia: Mariusz Złotek |
Raków Częstochowa – Arka Gdynia (2021)
Źródło[9]
2 maja 2021 16:00
|
Raków Częstochowa |
2:1 | Arka Gdynia![]() |
Arena Lublin, Lublin Widzów: 0 Sędzia: Paweł Gil |
Remove ads
Obecny skład
- Stan na 18 lipca 2024[10]
Piłkarze na wypożyczeniu
- Stan na 18 lipca 2024[11]
Remove ads
Sztab szkoleniowy
- Stan na 30 kwietnia 2025[10]
Reprezentanci w barwach Arki
Podsumowanie
Perspektywa
- Stan na 19 czerwca 2024[12]
Wytłuszczono piłkarzy, którzy grali w klubie, występując w reprezentacji kraju.
Zygmunt Gadecki – 5 meczów (1960)
Adam Musiał – 34 mecze (1968-1974)
Andrzej Szarmach – 61 meczów (1973-1982)
Stanisław Burzyński – 2 mecze (1976)
Czesław Boguszewicz – 5 meczów (1976-1977)
Janusz Kupcewicz – 20 meczów (1976-1983)
Jan Erlich – 2 mecze (1977)
Tomasz Korynt – 1 mecz (1979)
Krzysztof Adamczyk – 3 mecze (1980-1981)
Mirosław Tłokiński – 2 mecze (1981-1983)
Piotr Rzepka – 7 meczów (1981-1989)
Dariusz Fornalak – 2 mecze (1989)
Aaran Lines – 31 meczów (1998-2004)
Bartosz Karwan – 22 mecze (1998-2005)
Krzysztof Piskuła – 1 mecz (1999)
Olgierd Moskalewicz – 1 mecz (2000)
Ervin Skela – 74 mecze (2000-2011)
Andrzej Bledzewski – 1 mecz (2002)
Tomasz Mazurkiewicz – 1 mecz (2003)
Marcin Radzewicz – 2 mecze (2003)
Tomasz Jarzębowski – 2 mecze (2003-2004)
Stojko Sakaliew – 4 mecze (2003-2004)
Maciej Scherfchen – 2 mecze (2004-2006)
Bartosz Ślusarski – 2 mecze (2005)
Dariusz Żuraw – 1 mecz (2005)
Junior Ross – 11 meczów (2005-2013)
Adrian Budka – 1 mecz (2006)
Rafał Grzelak – 1 mecz (2006-2007)
Tadas Labukas – 18 meczów (2006-2012)
Rafał Murawski – 46 meczów (2006-2012)
Piotr Madejski – 1 mecz (2007)
Piotr Kuklis – 2 mecze (2007-2008)
Omar Jarun – 15 meczów (2007-2014)
Enrique Esqueda – 9 meczów (2007-2015)
Antoni Łukasiewicz – 2 mecze (2008-2009)
Siarhiej Krywiec – 27 meczów (2008-2016)
Adam Danch – 2 mecze (2008-2012)
Martin Dobrotka – 1 mecz (2009)
Janusz Gol – 8 meczów (2010-2012)
Mirko Iwanowski – 27 meczów (2010-2015)
Maciej Jankowski – 1 mecz (2011)
Bartosz Rymaniak – 1 mecz (2012)
Goran Cvijanović – 4 mecze (2012-2014)
Andrij Bohdanow – 1 mecz (2013)
Adam Marciniak – 2 mecze (2013)
Pāvels Šteinbors – 31 meczów (2015-)
Dawit Schirtladze – 4 mecze (2016-2017)
Luka Zarandia – 2 mecze (2018)
Omran Haydary – 16 meczów (2018-)
Elhadji Pape Diaw – 1 mecz (2019)
Aleksandyr Kolew – 6 meczów (2023-)
Remove ads
Sukcesy
Podsumowanie
Perspektywa
Krajowe
- Arka w tabeli wszech czasów Ekstraklasy zajmuje 27. miejsce, a w tabeli wszech czasów I ligi 1. miejsce.
- Mistrzostwa Polski juniorów starszych:
- 1. miejsce (1): 2012
- 2. miejsce (3): 1959, 2013, 2022
- 3. miejsce (2): 1956, 2009
- Mistrzostwa Polski juniorów młodszych:
- 2. miejsce (2): 1956, 2010
Europejskie puchary
Legenda do wszystkich tabel:
- Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
- k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Remove ads
Bilans ligowy

Remove ads
Trenerzy
Podsumowanie
Perspektywa






Na podstawie[38].
- Ferdynand Fritsch (1950)
- Herman May (1953)
- Czesław Bartolik (1954–1955)
- Tadeusz Foryś (1956)
- Jan Gazur (1957–1958)
- Edward Kołpa (1959)
- Roman Sawecki (1960)
- Henryk Serafin (1961)
- Piotr Nierychło (1962)
- Stanisław Malon (1962–1963)
- Józef Barbachen (1963–1964)
- Edward Brzozowski (1964–1965)
- Grzegorz Polakow (1965–1971)
- Jerzy Słaboszowski (1971–1975)
- Stefan Żywotko (1975–1976)
- Konrad Araucz (1976–1977)
- Janusz Pekowski (1977)
- Jerzy Steckiw (1977–1979)
- Czesław Boguszewicz (1979–1980)
- Stanisław Stachura (1980–1981)
- Grzegorz Polakow (1981–198x)
- Zbigniew Strzelecki (198x–198x)
- Konrad Araucz (198x–198x)
- Zbigniew Strzelecki (198x–198x)
- Andrzej Trywiański (198x–198x)
- Janusz Inżyński (198x–198x)
- Adam Adamus (198x–198x)
- Krzysztof Szkoda (198x–198x)
- Andrzej Bikiewicz (198x–1987)
- Jerzy Jastrzębowski (1987–1989)
- Andrzej Bikiewicz (1989–1990?)
- Mieczysław Rajski (1990?–1991)
- Jacek Dziubiński (1991–1993)
- Ryszard Lipiński (1993)
- Stanisław Stachura (1993)
- Jacek Dziubiński (1993?–1994?)
- Grzegorz Witt (1994–1995)
- Grzegorz Polakow (1994–1995)
- Grzegorz Witt (1994–1995)
- Jacek Dziubiński (1995?)
- Marian Geszke (1995)
- Ryszard Lipiński (1995–1996)
- Jacek Dziubiński (1995–1996)
- Jarosław Kotas (1996–1997)
- Andrzej Bussler (1996–1998)
- Jacek Dziubiński (1998–1999)
- Wojciech Niedźwiedzki (1998–1999)
- Stanisław Stachura (1999–2000)
- Mieczysław Gierszewski (2000–2001)
- Wiesław Pisarski (2001)
- Marek Kusto (2001–2003)
- Mieczysław Rajski (2003–2004)
- Piotr Mandrysz (2003–2004)
- Wojciech Wąsikiewicz (2003–2004)
- Mirosław Dragan (2004–2005)
- Wojciech Wąsikiewicz (2005–2006)
- Zbigniew Kaczmarek (2006)
- Wojciech Stawowy (2006–2007)
- Robert Jończyk (2007–2008)
- Bogusław Kaczmarek (2008)
- Czesław Michniewicz (2008–2009)
- Marek Chojnacki (2009)
- Dariusz Pasieka (2009–2011)
- František Straka (2011)
- Petr Němec (2011–2012)
- Paweł Sikora (2012–2014)
- Piotr Rzepka (2014)
- Dariusz Dźwigała (2014)
- Grzegorz Niciński (2014–2017)
- Leszek Ojrzyński (2017–2018)
- Zbigniew Smółka (2018–2019)
- Jacek Zieliński (2019)
- Aleksandar Rogić (2019–2020)
- Krzysztof Sobieraj (2020)
- Ireneusz Mamrot (2020)
- Dariusz Marzec (2020–2021)
- Ryszard Tarasiewicz (2021–2022)
- Hermes (2022–2023)
- Ryszard Wieczorek (2023)
- Wojciech Łobodziński (2023-2024)
- Tomasz Grzegorczyk (tymczasowo) (2024)
- Dawid Szwarga (2024-obecnie)
Remove ads
Stadion

Stadion przy ul. Ejsmonda 1
Niegdyś Arka Gdynia swoje mecze rozgrywała na stadionie przy ul. Ejsmonda 1, historycznym obiekcie gdzie rodził się klub i przeżywał swoje pierwsze wzloty i upadki. To również tam padały rekordy frekwencji sięgające 20-30 tysięcy osób. W sercach kibiców szczególne miejsce ma sławna „Górka”, na której od kilku lat organizowane są spotkania międzypokoleniowe, które mają przybliżać młodszym kibicom historię klubu.
Stadion przy ul. Olimpijskiej 5
Od 2000 roku swoje mecze żółto-niebiescy nieprzerwanie rozgrywają na stadionie miejskim w Gdyni przy ul. Olimpijskiej 5/9. Niegdyś mieścił on 12 000 widzów, lecz po całkowitej przebudowie w latach 2009–2010 stał się nowoczesnym obiektem spełniającym kryteria UEFA *** i mieszczącym 15 139 widzów. Najzagorzalsi kibice mogą zasiadać na symbolicznie nazwanej trybunie „Górka”.
Remove ads
Historia strojów
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() 2008
|
Arka II Gdynia
Podsumowanie
Perspektywa
Zespół rezerw Arki od sezonu 2024/2025 będzie występować w rozgrywkach klasy okręgowej[39].
Sezon po sezonie
Ostatnia aktualizacja przed sezonem 2024/2025[40].
Remove ads
Zobacz też
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads