Bóg Imperator Diuny

Bóg Imperator Diuny (ang. God Emperor of Dune) – czwarta powieść Franka Herberta dotycząca uniwersum Diuny. Po raz pierwszy wydana w 1981 roku^[1].

Bóg Imperator Diuny

God Emperor of Dune

Autor	Frank Herbert
Typ utworu	fantastyka naukowa
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Data wydania	1981
Wydawca	G.P. Putnam’s Sons
Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego	1992
Wydawca	Phantom Press International
Przekład	Marek Mastalerz
poprzednia Dzieci Diuny następna Heretycy Diuny

Fabuła

Przez ponad 3500 lat Imperium jest rządzone przez Leto II. Metamorfoza rozpoczęta na początku Złotego Szlaku osiągnęła zaawansowane stadium: Leto przemienił się do postaci pseudoczerwia. Jego ciało osiągnęło długość 10 metrów i około dwa metry średnicy. Na przodzie pozostał jedyny fragment ludzkiego ciała w postaci twarzy oraz ręce pokryte skórą z piaskopływaków, a na końcu dwie płetwopodobne pozostałości nóg. Ekologiczna Transformacja Diuny (nazywanej teraz Rakis) została zakończona, planetę pokrywają lasy, rzeki i morza, ostatnią pustynią jest Serir, na której znajduje się pałac Leto II. Czerwie wyginęły, a władza i pokój w Imperium utrzymywane jest dzięki olbrzymim zapasom przyprawy.

Ixanie przysyłają do imperatora nową ambasador – Hwi Nori. Władca zakochuje się w kobiecie, która przypomina mu dobrą zakonnicę z dawnych czasów. Postanawiają wziąć ślub na pustyni zgodnie z tradycją fremeńską. Podczas przekraczania przez nich rzeki most zostaje wysadzony w powietrze przez Sionę – zbuntowaną córkę marszałka dworu Leto, której pomaga ghola Duncana Idaho. Leto i Hwi Nori giną, a z pokrywającej władcę skóry czerwia powstają piaskopływaki – zaczątek nowej generacji czerwi.