Bazylika św. Mikołaja w Bari

Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy w Bari (wł. Basilica di San Nicola di Bari) – romańska bazylika mniejsza znajdująca się w mieście Bari, stolicy włoskiej prowincji Apulia. Uważana jest za symbol miasta i jeden z najcenniejszych zabytków architektury romańskiej we Włoszech. Jest celem pielgrzymek zarówno dla katolickich, jak i prawosławnych wiernych,znajduje się tam grób Królowej Bony

Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy

Basilica di San Nicola

Państwo	Włochy
Region	Apulia
Miejscowość	Bari
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
bazylika mniejsza • nadający tytuł	od 1919 Benedykt XV
Wezwanie	św. Mikołaja Cudotwórca
Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	św. Mikołaja Cudotwórcy
Historia Data rozpoczęcia budowy 1087 Data zakończenia budowy 1103 Data poświęcenia 1197
Położenie na mapie Bari Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy
Położenie na mapie Włoch Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy
Położenie na mapie Apulii Bazylika św. Mikołaja Cudotwórcy
41°07′48,94″N 16°52′13,01″E
Strona internetowa

fot. Rafał Korzeniowski

Historia

Początek budowy świątyni łączy się ze sprowadzeniem w 1087 roku do Bari z małoazjatyckiej Myry relikwii świętego Mikołaja po zdobyciu miasta przez muzułmanów. Tymczasowo były one przechowywane w miejscowym klasztorze benedyktynów. Jako lokalizację przyszłej świątyni zgodnie z sugestią opata Eliasza wybrano teren, na którym wznosił się niegdyś pałac bizantyńskiego namiestnika (katepano), zniszczony podczas najazdu Normanów.

W 1098 roku, w krypcie nieukończonej jeszcze bazyliki odbył się synod, zwołany przez papieża Urbana II, w którym brało udział około 185 arcybiskupów, biskupów i opatów a także niższych rangą duchownych. Budowa zakończyła się prawdopodobnie w 1103 roku.

W katedrze została pochowana polska królowa Bona Sforza.

Mauzoleum królowej Bony Sforzy

Pomnik grobowy królowej Bony powstał w latach 1589-1593 na zamówienie i z funduszy jej córki Anny Jagiellonki. Grób znajduje się za ołtarzem głównym, na wklęsłej ścianie absydy i został wykonany z białego i czarnego marmuru. Między kolumnami znajdują się nisze, a w nich postacie św. Mikołaja (patrona miasta) i św. Stanisława (patrona Polski). Na tle środkowej niszy, na lwich łapach spoczywa czarny sarkofag, na którym znajduje się postać klęczącej królowej. Poniżej sarkofagu znajduje się postument, a na nim czarna marmurowa płyta z nieczytelną inskrypcją (znany jest jej tekst z relacji Starowolskiego). Flankują ją dwie półleżące alegoryczne postacie kobiece ze słabo czytelnymi kartuszami z herbem Bony i Królestwa Polskiego. Postać z lewej strony z koroną być może jest alegorią Polski.

W wyniku prac konserwatorskich przeprowadzonych w latach 20. XX wieku obecny wygląd jest zubożony, ponieważ usunięto płaskorzeźbę wyobrażającą Zmartwychwstanie Chrystusa z obeliskami z kulami oraz sięgającą górnej części okna dekorację stiukowo-malarską wykonywaną przed 1596 rokiem i przedstawiającą postacie świętych związanych z Polską (św. Kazimierza Królewicza, św. Jadwigi Śląskiej, św. Stanisława Kostki i św. Ludwika Gonzagi) i królów (Anny Jagiellonki, Zygmunta III Wazy, Jana Kazimierza i Marii Ludwiki Gonzagi)^[1].