Biały wywiad

Biały wywiad, rozpoznanie z ogólnodostępnych źródeł (ang. open-source intelligence; OSINT) – kategoria rozpoznania oraz forma wywiadu gospodarczego, polegająca na gromadzeniu informacji pochodzących z ogólnie dostępnych źródeł. Wykorzystywana jest zarówno w wywiadzie państwowym, jak i gospodarczym. Wywiadowcy posługują się wyłącznie jawnymi i etycznymi metodami pozyskiwania informacji^[1].

Do „białych” źródeł należą m.in.:

• życie publiczne
• wypowiedzi przedstawicieli państwa
• Internet w tym serwis społecznościowy Facebook, YouTube i inne środki nowej komunikacji otwartej
• sondy społeczne
• prasa (szczególnie lokalna oraz specjalistyczna) i inne środki masowego przekazu
• dokumentacja, jaką przedsiębiorstwa muszą udostępnić według wymogów prawa
• ogólnie dostępne rejestry
• sądowe ogłoszenia upadłości i postanowienia o postępowaniu układowym
• wydawnictwa marketingowe: biuletyny, informatory, reklamy
• analizy produktów (inżynieria odwrotna)

Kategorie „białych” źródeł

Źródła OSINT można podzielić na sześć różnych kategorii przepływu informacji^[2]:

• Media: gazety, czasopisma, radio i telewizja.
• Internet: publikacje online, blogi, grupy dyskusyjne, media obywatelskie (tj. filmy z telefonów komórkowych, treści tworzone przez użytkowników), YouTube i inne serwisy społecznościowe (tj. Facebook, Twitter, Instagram itp.). To źródło wyprzedza także wiele innych źródeł ze względu na jego aktualność i łatwość dostępu.
• Dane administracji publicznej: raporty administracji publicznej, budżety, przesłuchania, książki telefoniczne, konferencje prasowe, strony internetowe i przemówienia. Chociaż to źródło pochodzi z oficjalnego źródła, jest publicznie dostępne i można z niego korzystać w sposób otwarty i swobodny.
• Publikacje profesjonalne i akademickie: informacje uzyskane z czasopism, konferencji, sympozjów, prac naukowych i rozpraw.
• Dane handlowe: oceny finansowe i przemysłowe, bazy danych przedsiębiorstw itp.
• Szara literatura: raporty techniczne, patenty, dokumenty robocze, dokumenty biznesowe, niepublikowane prace i biuletyny.

Etapy procedury wywiadowczej

OSINT można podzielić na sześć głównych etapów:

• Określenie celu: definiowanie jakie informacje są potrzebne i w jakim celu będą wykorzystywane. Może to dotyczyć różnych dziedzin, takich jak bezpieczeństwo, wywiad gospodarczy czy badania rynku.

• Zbieranie danych: kompletowanie jak największej ilości danych z różnych publicznych źródeł.

• Wstępna analiza i weryfikacja: sprawdzenie spójności informacji poprzez porównanie z danymi z innych, niezależnych źródeł, ocenę reputacji źródła oraz identyfikację ewentualnych manipulacji.
• Ocena i selekcja danych: eliminacja informacji nieistotnych, nieaktualnych lub niezwiązanych z celem badania. Może to obejmować selekcję danych na podstawie kryteriów takich jak data publikacji czy kontekst.

• Przetwarzenie danych: przekształcenie surowych danych w formę nadającą się do interpretacji. Proces ten może obejmować organizację informacji w tabele, wykresy lub mapy powiązań, a także łączenie danych z różnych źródeł.

• Prezentacja danych: przygotowanie wyników dla odbiorców końcowych (np. klientów) i końcowa weryfikacja poprawności danych oraz ocena ewentualnych luk lub błędów logicznych^[3][4].

Zobacz też

Zobacz hasło biały wywiad w Wikisłowniku

• czarny wywiad
• Bellingcat
• Oryx (blog)