Bohdan Staliński

Bohdan Staliński (ur. 29 lutego 1924 w Oszmianie, zm. 26 lutego 1993 we Wrocławiu) – polski fizykochemik, profesor, pracownik naukowy Politechniki Wrocławskiej oraz Instytutu Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN, żołnierz AK.

Bohdan Staliński

Data i miejsce urodzenia	29 lutego 1924 Oszmiana
Data i miejsce śmierci	26 lutego 1993 Wrocław
profesor nauk chemicznych
Specjalność: fizykochemia ciała stałego
Alma Mater	Politechnika Wrocławska
Doktorat	1956
Profesura	1964
Polska Akademia Nauk
Status	członek rzeczywisty
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Wrocławska Instytut Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN

Życiorys

W trakcie wojny jako żołnierz AK brał udział w wyzwoleniu Wilna. Następnie został siłą wcielony do Armii Czerwonej^[1].

W 1951 ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej. Stopień doktora uzyskał w 1956 roku pod kierunkiem prof. Włodzimierza Trzebiatowskiego^[2]. W 1958 roku został docentem^[2]. Od 1964 roku profesor nadzwyczajny Politechniki Wrocławskiej^[3], w 1972 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. Następnie związany z Instytutem Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN. Miał istotny wkład w rozwój Instytutu. Od utworzenia w 1966 roku był jego wicedyrektorem, zaś w latach 1975–1983 – dyrektorem^[4][1].

Prowadził badania w zakresie fizykochemii ciała stałego. Jako pierwszy w Polsce rozwinął niskotemperaturowe badania kalorymetryczne. Był autorem monografii pt. Magnetochemia, wyd. PWN, 1966^[4]. Wypromował 7 doktorów^[2].

Grób prof. Bohdana Stalińskiego na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu

W 1969 r. został członkiem korespondentem, a w 1976 r. członkiem rzeczywistym PAN^[5].

Pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu^[6].