Bolesław Filipiak

Bolesław Filipiak (ur. 1 września 1901 w Ośniszczewku, zm. 14 października 1978 w Poznaniu) – polski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup od 1976, kardynał diakon od 1976, sekretarz prymasa Augusta Hlonda w latach 1933–1944, dziekan Roty Rzymskiej w latach 1967–1976.

Bolesław Filipiak

Kardynał diakon
Prymas August Hlond podczas zwiedzania wystawy Aleksandra Laszenki w Poznaniu (styczeń 1938). Pierwszy z prawej sekretarz prymasa ksiądz Bolesław Filipiak
Sancte et sapienter Świętość i mądrość
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	1 września 1901 Ośniszczewko
Data i miejsce śmierci	14 października 1978 Poznań
Miejsce pochówku	bazylika archikatedralna Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu
Dziekan Roty Rzymskiej
Okres sprawowania	1967–1976
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	29 maja 1926
Nominacja biskupia	1 maja 1976
Sakra biskupia	14 maja 1976
Kreacja kardynalska	24 maja 1976 Paweł VI
Kościół tytularny	św. Jana Bosko przy Via Tiburtina

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	14 maja 1976
Miejscowość	Rzym
Miejsce	bazylika św. Anzelma na Awentynie
Konsekrator	Pericle Felici
Współkonsekratorzy	Antoni Baraniak Andrzej Maria Deskur

Życiorys

Studiował na uniwersytecie w Poznaniu oraz w poznańskim seminarium duchownym. Kontynuował naukę w Papieskim Athenaeum św. Apolinarego w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął w Gnieźnie 29 maja 1926.

Początkowo pracował jako duszpasterz w archidiecezji gnieźnieńskiej, w latach 1933–1944 był sekretarzem arcybiskupa Gniezna kardynała Augusta Hlonda. W latach 1944–1945 był więziony przez niemieckie władze okupacyjne. Po wojnie był członkiem trybunału archidiecezjalnego i kanonikiem kapituły katedralnej w Gnieźnie, a w latach 1945–1947 prezydentem trybunału trzeciej instancji ds. małżeńskich zastrzeżonych dla Stolicy Apostolskiej. We wrześniu 1947 został audytorem Roty Rzymskiej, a w czerwcu 1967 jej dziekanem (potwierdzony jako dziekan ad nutum Sanctae Sedis 1 lutego 1975). Pełnił funkcję prezydenta Trybunału Apelacyjnego Państwa Watykańskiego. Był jednym z ekspertów soboru watykańskiego II^[1].

1 maja 1976 został prekonizowany arcybiskupem tytularnym Plestii. Sakry biskupiej udzielił mu 14 maja 1976 w bazylice św. Anzelma na Awentynie w Rzymie kardynał Pericle Felici. 24 maja 1976 papież Paweł VI mianował go kardynałem, nadając tytuł diakona S. Giovanni Bosco in Via Tiburtina.

Z powodu złego stanu zdrowia nie brał udziału w konklawe po śmierci Pawła VI, a w dniu rozpoczęcia kolejnego konklawe zmarł. Pochowany został w archikatedrze poznańskiej.