Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
CSKA Moskwa (piłka nożna)
rosyjski klub piłki nożnej Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
PFK CSKA Moskwa (ros. ПФК ЦСКА Москва) – rosyjski klub piłkarski z siedzibą w Moskwie, występujący w rozgrywkach Priemjer-Ligi.
Jest to jeden z najstarszych klubów w Rosji[1]. Należy także do najbardziej utytułowanych zespołów piłkarskich tego kraju: ma na swoim koncie 7 mistrzostw ZSRR oraz sześć mistrzostw Rosji oraz jeden Puchar UEFA[2].
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
- 1911–1923: OLLS Moskwa (ОЛЛС (Общество любителей лыжного спорта) Москва)
- 1923–1928: OPPW Moskwa (ОППВ (Опытно-показательная площадка Всевобуча) Москва)
- 1928–1940: CDKA Moskwa (ЦДКА (Спортивный клуб Центрального дома Красной армии) Москва)
- 1941: Krasnaja Armia Moskwa («Красная Армия» Москва)
- 1942–1951: CDKA Moskwa (ЦДКА (Спортивный клуб Центрального дома Красной армии) Москва)
- 1951–1957: CDSA Moskwa (ЦДСА (Спортивный клуб Центрального дома Советской армии) Москва)
- 1957–1960: CSK MO Moskwa (ЦСК МО (Центральный спортивный клуб Министерства обороны) Москва)
- Od 1960: CSKA Moskwa (ЦСКА (Центральный спортивный клуб армии) Москва)
Historia moskiewskiego CSKA zaczyna się w 1911 roku, kiedy to przy Towarzystwie Miłośników Sportów Narciarskich (Общество любителей лыжного спорта, OLLS) została organizowana sekcja piłki nożnej[3]. W tym samym roku drużyna piłkarska startowała w Mistrzostwach Moskwy.
W 1921 roku pierwszy raz zwyciężyła w jesiennych mistrzostwach Moskwy. Sukces ten powtórzyła w wiosennych mistrzostwach Moskwy w 1922.
W 1923 roku wszystkie towarzystwa sportowe zostały przekształcone na ustrój komunistyczny. Na bazie OLLS został organizowany Próbno-Pokazowy Plac Nauczania Ogólnego (OPPW), który był podporządkowany Armii Czerwonej. Zostały przekształcone też mistrzostwa Moskwy, w których zmagali się 8 drużyn i nazywali się Mistrzostwa Moskwy w klasie A.
W 1928 roku wszystkie oddziały OPPW zostały przekształcone w klub Centralnego Domu Krasnej Armii (CDKA). W 1935 roku CDKA zdobył ostatnie mistrzostwo Moskwy.
W 1936 roku klub debiutował w Klasie A Mistrzostw ZSRR, w której zajął 4. miejsce.
W 1946 roku pierwszy raz klub zdobył Mistrzostwo ZSRR. Następnie do 1951 roku była najlepszą drużyną mistrzostw, z wyjątkiem 1949, kiedy została wicemistrzem ZSRR.
W 1951 roku klub zmienił nazwę na Centralny Dom Sowieckiej Armii (CDSA).
W 1952 roku na bazie CDSA była pierwszy raz organizowana olimpijska reprezentacja ZSRR. W 1/8 finału Igrzysk Olimpijskich w Helsinkach reprezentacja zremisowała pierwszy mecz, a w powtórnym ustąpiła 1–3 reprezentacji Jugosławii. Za takie wyniki przyszła kara od władz komunistycznych. Klub rozformowano a piłkarzy przeniesiono do innych klubów.
Po śmierci Józefa Stalina jesienią 1953 roku klub został reaktywowany i w sezonie 1954 ponownie startował w Klasie A.
W latach 1957−1960 zespół nazywał się Centralny Sportowy Klub Ministerstwa Obrony (CSK MO), a w 1960 przyjął obecną nazwę CSKA.
Dopiero w 1970 roku klub zdobył kolejne Mistrzostwo ZSRR.

W sezonie 1984 zajął ostatnie 18. miejsce i pożegnał się z Wyższą Ligą. Dwa kolejne lata klub spędził w Pierwszej Lidze, potem sezon w Wyższej Lidze, i następne dwa sezony w Pierwszej Lidze.
W 1990 klub powrócił do Wyższej Ligi i został wicemistrzem ZSRR, a w 1991 roku zdobył historyczne ostatnie Mistrzostwo ZSRR.
W 1992 roku CSKA startował w Mistrzostwach Rosji w Wyższej Lidze, jednak długi czas nie mógł zdobyć mistrzostwa Rosji.
W lutym 2001 roku piłkarski klub CSKA został przejęty przez obecnych właścicieli, Blue Castle Enterprises Ltd oraz OAO AWO-Kapitał. Część akcji należy do tzw. dużego CSKA. Nowi właściciele od razu zaczęli inwestować zarówno w skład, jak i bazę treningową. W 2002 roku głównym trenerem CSKA został Walerij Gazzajew, z imieniem którego są związane późniejsze sukcesy klubu – pierwszy Puchar Rosji w tym samym roku i pierwsze mistrzostwo kraju rok później.
W marcu 2004 roku został ogłoszony kontrakt sponsorski z koncernem naftowym Sibnieft, którego głównym udziałowcem był Roman Abramowicz, opiewający na 54 miliony USD rozłożone na 3 lata. Wkrótce klub doszedł do największego sukcesu w swojej historii, w maju 2005 roku pokonując w finale Pucharu UEFA Sporting CP na stadionie Jose Alvalade w Lizbonie 3–1 i przechodząc do historii jako pierwszy rosyjski klub, który zdobył europejski puchar piłkarski.

Sukcesom na arenie europejskiej towarzyszyła też dominacją w kraju – w latach 2005−2006 drużyna dwukrotnie zdobyła zarówno mistrzostwo, jak i puchar krajowy. Kontrakt z Sibnieftem został rozwiązany pod koniec 2005 roku po tym jak koncern ten został przejęty przez Gazprom. Obecnie głównym sponsorem klubu jest spółka publiczna "Rosseti".
Remove ads
Sukcesy
Krajowe
Międzynarodowe
- Inne
- Trofeo Villa de Gijon:
- zdobywca (1): 1994
- Copa del Sol:
- zdobywca (1): 2010
- La Manga Cup:
- zdobywca (1): 2013
- Puchar Pierwogo Kanału w piłce nożnej:
- zdobywca (1): 2007
- Nagroda Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu ZSRR:
- zdobywca (1): 1952

Remove ads
Stadion
Do 2013 roku klub grał swoje mecze domowe na Łużnikach, a w latach 2013–16 na stadionie w Chimkach koło Moskwy. Obecnie klub posiada własny stadion o nazwie WEB Arena.
Oficjalne otwarcie nastąpiło 10 września 2016 roku podczas meczu 6. kolejki Priemjer-Ligi z Terekiem Grozny, a pierwszą bramkę zdobył w 27. minucie Lacina Traoré.
Obecny skład
Podsumowanie
Perspektywa
Stan na 19 czerwca 2022
- Zastrzeżone numery
- 12 – dla fanów klubu
- 16 –
Serhija Perchuna

Remove ads
Trenerzy
- 1936
Pawieł Chałkiopow
- 1937
Michaił Ruszczynski
- 1938–1939
Konstantin Żybojedow
- 1940–1941
Siergiej Buchtiejew
- 1941
Piotr Jeżow
- 1943–1944
Jewgienij Nikiszyn
- 1944-1952
Boris Arkadjew
- 1954–1957
Grigorij Pinaiczew
- 1958-1959
Boris Arkadjew
- 1960
Grigorij Pinaiczew
- 1961–1962
Konstantin Bieskow
- 1963-1964
Wiaczesław Sołowjow
- 1964–1965
Walentin Nikołajew
- 1966-1967
Siergiej Szaposznikow
- 1967
Aleksiej Kalinin
- 1967–1969
Wsiewołod Bobrow
- 1970–1973
Walentin Nikołajew
- 1974
Władimir Agapow
- 1975
Anatolij Tarasow
- 1976–1977
Aleksiej Mamykin
- 1977–1978
Wsiewołod Bobrow
- 1979
Siergiej Szaposznikow
- 1980-1982
Oleg Bazylewicz
- 1982–1983
Albert Szestierniow
- 1984–1987
Jurij Morozow
- 1988
Siergiej Szaposznikow
- 1989–1992
Pawieł Sadyrin
- 1992–1993
Giennadij Kostyliew
- 1993−1994
Boris Kopiejkin
- 1994–1996
Aleksandr Tarchanow
- 1997–1998
Pawieł Sadyrin
- 1998−2000
Oleg Dołmatow
- 2000–2001
Pawieł Sadyrin
- 2001
Aleksandr Kuzniecow
- 2002–2003
Walerij Gazzajew
- 2004
Artur Jorge
- 2004–2008
Walerij Gazzajew
- 2009
Zico
- 2009
Juande Ramos
- 2009–2016
Leonid Słucki
- 2016-2021
Wiktar Hanczarenka
- 2021-
Ivica Olić
Remove ads
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads