Carlo Rossi (1775–1849)

Carlo Rossi (ros. Карл Иванович Росси, ur. 29 grudnia 1775 w Neapolu, zm. 6 kwietnia^?/18 kwietnia 1849 w Sankt Petersburgu) – rosyjski architekt pochodzenia włoskiego.

Carlo Rossi

Portret autorstwa Benois-Charles Mitoire'a 1820
Data i miejsce urodzenia	29 grudnia 1775 Neapol
Data i miejsce śmierci	18 kwietnia 1849 Sankt Petersburg
Narodowość	włoska
Praca
Styl	klasycyzm
Budynki	Wielki Sztab Generalicji Pałac Michajłowski
Odznaczenia

Studiował we Włoszech, a do Sankt Petersburga przybył, współpracując z Vincenzo Brenną przy budowie Pałacu Michajłowskiego w Sankt Petersburgu. Był ostatnim wielkim przedstawicielem rosyjskiego klasycyzmu. Stolica imperium zawdzięcza mu najwspanialsze budowle czasów Aleksandra I. Według jego projektów wzniesiono m.in.:

• Wielki Sztab Generalicji (1819-1828)
• Pałac Michajłowski (dziś Muzeum Rosyjskie; 1819-1825)
• Gmachy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz Oświecenia (1828-1834)
• Teatr Aleksandryjski (Teatr Dramatyczny im. Puszkina) (1827-1832)
• domy przy ul. Teatralnej i pl. Czernyszewskim
• pałace Senatu i Synodu (1829-1833).

Rossi zaprojektował także neogotycką cerkiew św. Katarzyny dla monasteru Wniebowstąpienia w Moskwie; obiekt ten został zburzony w 1929^[1].