Carole Merle

Carole Hélène Merle (ur. 24 stycznia 1964 w Barcelonnette) – francuska narciarka alpejska, srebrna medalistka olimpijska, trzykrotna medalistka mistrzostw świata oraz sześciokrotna zdobywczyni Małej Kryształowej Kuli Pucharu Świata.

Carole Merle

Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1964 Barcelonnette
Klub	Le Sauze
Wzrost	160 cm
Debiut w PŚ	4.12 1980, Val d’Isère (67. miejsce – gigant)
Pierwsze punkty w PŚ	22.12 1981, Chamonix (14. miejsce – gigant)
Pierwsze podium w PŚ	23.01 1983, St-Gervais (3. miejsce – gigant)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Igrzyska olimpijskie srebro Albertville 1992 narciarstwo alpejskie (supergigant) Mistrzostwa świata złoto Morioka 1993 slalom gigant srebro Vail 1989 slalom gigant srebro Saalbach 1991 supergigant Mistrzostwa świata juniorów brąz Auron 1982 zjazd Puchar Świata 2. miejsce 1991/1992 3. miejsce 1992/1993 Puchar Świata (Gigant) Mała Kryształowa Kula 1991/1992 Mała Kryształowa Kula 1992/1993 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 1988/1989 Mała Kryształowa Kula 1989/1990 Mała Kryształowa Kula 1990/1991 Mała Kryształowa Kula 1991/1992 3. miejsce 1992/1993 Zakończenie kariery: 1994 r.

Kariera

Pierwszy sukces w karierze Carole Merle osiągnęła w 1982 roku, zdobywając srebrny medal w biegu zjazdowym podczas mistrzostw świata juniorów w Auron. W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 4 grudnia 1980 roku w Val d’Isère, zajmując 67. miejsce w gigancie^[1]. Pierwsze punkty zdobyła 22 grudnia 1981 roku w Chamonix, zajmując czternaste miejsce w gigancie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanęła 23 stycznia 1983 roku w Saint-Gervais-les-Bains, zajmując trzecie miejsce w gigancie. Lepsze okazały się tam dwie reprezentantki USA: Tamara McKinney oraz Christin Cooper. Było to jej jedyne podium w sezonie 1982/1983, który ukończyła na 38. pozycji.

Przełom w karierze Francuzki nastąpił w sezonie 1987/1988, kiedy odniosła swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo: 6 stycznia w 1988 roku w Tignes była najlepsza w gigancie. Dzień wcześniej zajęła trzecie miejsce w tej samej konkurencji. W klasyfikacji generalnej była tym razem dziewiętnasta, a w klasyfikacji giganta zajęła szóstą pozycję. W lutym 1988 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie najlepszy wynik osiągnęła w gigancie, który ukończyła na dziewiątym miejscu. Medal zdobyła za to na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Vail, gdzie w tej samej konkurencji była druga. Uplasowała się tam o 1,13 sekundy za Vreni Schneider ze Szwajcarii i o 1,42 sekundy przed Mateją Svet z Jugosławii. W zawodach pucharowych na podium stawała ośmiokrotnie, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 26 listopada w Schladming, 14 stycznia w Grindelwald i 20 stycznia w Tignes wygrywała supergiganta. Dało jej to czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej sezonu 1988/1989 oraz zwycięstwo w klasyfikacji supergiganta.

Przez cztery kolejne lata Merle należała do ścisłej światowej czołówki. W sezonach 1989/1990 i 1990/1991 zajmowała piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. W tym czasie łącznie trzynaście razy stanęła na podium, zwyciężając siedem razy: 10 i 11 lutego 1990 roku w Meribel, 16 marca 1990 roku w Åre, 9 lutego 1991 roku w Garmisch-Partenkirchen i 24 lutego 1991 roku w Furano była najlepsza w supergigancie, a 10 marca 1990 roku w Stranda i 14 marca 1990 roku w Klövsjö wygrywała giganty. W obu tych sezonach zdobywała także Małą Kryształową Kulę za zwycięstwa w klasyfikacji supergiganta. W 1991 roku wystąpiła także na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, gdzie wywalczyła srebrny medal w supergigancie. W zawodach tych rozdzieliła dwie Austriaczki: Ulrike Maier oraz Anitę Wachter. Na tej samej imprezie była także dziesiąta w zjeździe.

Najlepsze wyniki osiągała w sezonie 1991/1992, w którym na podium stanęła dziesięć razy, siedmiokrotnie zwyciężając. W supergigancie wygrywała 15 grudnia w Santa Caterina, 15 marca w Panoramie oraz 19 marca w Crans-Montana, a w gigancie triumfowała 15 stycznia w Hinterstoder, 20 stycznia w Piancavallo, 27 stycznia w Morzine i 21 marca w Crans-Montana. W klasyfikacji generalnej zajęła drugie miejsce, ulegając jedynie Petrze Kronberger z Austrii. Ponadto zwyciężyła zarówno w klasyfikacji giganta jak i supergiganta. Najważniejszym punktem sezonu były rozgrywane w lutym igrzyska olimpijskie w Albertville. Merle zdobyła tam srebrny medal w supergigancie, przegrywając tylko z Włoszką Deborą Compagnoni o 0,41 sekundy. Na tych samych igrzyskach była także szósta w gigancie oraz trzynasta w biegu zjazdowym.

Kolejne zwycięstwa odniosła w sezonie 1992/1993: 28 lutego 1993 roku w Veysonnaz wygrała supergiganta, a 5 stycznia w Mariborze, 10 stycznia w Cortinie d’Ampezzo i 27 marca 1993 roku w Åre zwyciężała w gigancie. Triumf w Åre był jej ostatnim zwycięstwem w zawodach tej rangi. W klasyfikacji generalnej sezonu była trzecia, za Anitą Wachter oraz Niemką Katją Seizinger. Wywalczyła także ostatnią w karierze Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji giganta, a w klasyfikacji supergiganta była trzecia za Seizinger i Ulrike Maier. Podczas mistrzostw świata w Morioce Francuzka zdobyła swój ostatni medal na międzynarodowej arenie. Wygrała tam rywalizację w gigancie, wyprzedzając Anitę Wachter oraz Niemkę Martinę Ertl. Cztery dni później zajęła ósme miejsce w supergigancie.

Startowała także w sezonie 1993/1994, jednak nie osiągała takich wyników, jak w pięciu poprzednich latach. Na podium stanęła tylko raz, w pierwszych zawodach sezonu: 31 października 1993 roku w Sölden zajęła trzecie miejsce w gigancie. Był to jej najlepszy wynik ze wszystkich startów tego sezonu; w klasyfikacji generalnej była ostatecznie dwudziesta. Brała także udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer w lutym 1994 roku, zajmując piąte miejsce w gigancie oraz dziewiętnaste w supergigancie. W marcu 1994 roku zakończyła karierę.

Wielokrotnie zdobywała medale mistrzostw Francji, w tym pięć złotych: w supergigancie w 1990 roku, gigancie w latach 1985 i 1987 oraz zjeździe i kombinacji w 1987 roku.

Obecnie jest właścicielką restauracji L'Op'traken w ośrodku narciarskim Super Sauze.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
11.	13 lutego	1984	Sarajewo	Gigant	2:20,98	+2,29	Debbie Armstrong
16.	17 lutego	1984	Sarajewo	Slalom	1:36,47	+7,83	Paoletta Magoni
12.	19 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:25,86	+1,67	Marina Kiehl
DNF2	21 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	29,25 pkt	-	Anita Wachter
12.	22 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:19,03	+1,98	Sigrid Wolf
9.	24 lutego	1988	Calgary	Gigant	2:06,49	+2,87	Vreni Schneider
13.	15 lutego	1992	Albertville	Zjazd	1:52,55	+2,18	Kerrin Lee-Gartner
2.	18 lutego	1992	Albertville	Supergigant	1:21,22	+1,41	Deborah Compagnoni
6.	19 lutego	1992	Albertville	Gigant	2:12,74	+1,50	Pernilla Wiberg
19.	15 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:22,15	+1,57	Diann Roffe
5.	24 lutego	1994	Lillehammer	Gigant	2:30,97	+2,47	Deborah Compagnoni

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
DNF[2]	4 lutego	1985	Bormio	Kombinacja	18,72 pkt		Erika Hess
DNF[3]	30 stycznia	1987	Crans-Montana	Kombinacja	15,32 pkt	-	Erika Hess
18.[4]	1 lutego	1987	Crans-Montana	Zjazd	1:43,80	+3,28	Maria Walliser
12.	3 lutego	1987	Crans-Montana	Supergigant	1:19,17	+3,06	Maria Walliser
15.	5 lutego	1987	Crans-Montana	Gigant	2:21,22	+4,07	Vreni Schneider
25.[5]	5 lutego	1989	Vail	Zjazd	1:46,50	+3,22	Maria Walliser
DNF[6]	8 lutego	1989	Vail	Supergigant	1:19,46	-	Ulrike Maier
2.	11 lutego	1989	Vail	Gigant	2:29,37	+1,13	Vreni Schneider
10.	26 stycznia	1991	Saalbach	Zjazd	1:29,12	+1,25	Petra Kronberger
2.	29 stycznia	1991	Saalbach	Supergigant	1:08,72	+0,11	Ulrike Maier
19.[7]	2 lutego	1991	Saalbach	Gigant	2:07,45	+4,46	Pernilla Wiberg
1.	10 lutego	1993	Morioka	Gigant	2:17,59	-	-
30.	11 lutego	1993	Morioka	Zjazd	1:27,38	+2,20	Kate Pace
8.	14 lutego	1993	Morioka	Supergigant	1:33,52	+1,27	Katja Seizinger

Mistrzostwa świata juniorów

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwyciężczyni
3.	4 marca	1982	Auron	Zjazd	1:40,53	+0,28	Catherine Quittet
13.	6 marca	1982	Auron	Slalom	1:18,95	+3,11	Andreja Leskovšek

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1981/1982: 71.
• sezon 1982/1983: 38.
• sezon 1983/1984: 28.
• sezon 1984/1985: 58.
• sezon 1985/1986: 40.
• sezon 1986/1987: 60.
• sezon 1987/1988: 19.
• sezon 1988/1989: 4.
• sezon 1989/1990: 5.
• sezon 1990/1991: 5.
• sezon 1991/1992: 2.
• sezon 1992/1993: 3.
• sezon 1993/1994: 20.

Zwycięstwa w zawodach

1. Tignes – 6 stycznia 1988 (gigant)
2. Schladming – 26 listopada 1988 (supergigant)
3. Grindelwald – 14 stycznia 1989 (supergigant)
4. Tignes – 20 stycznia 1989 (supergigant)
5. Meribel – 10 lutego 1990 (supergigant)
6. Meribel – 11 lutego 1990 (supergigant)
7. Stranda – 10 marca 1990 (gigant)
8. Klövsjö – 14 marca 1990 (gigant)
9. Åre – 16 marca 1990 (supergigant)
10. Garmisch-Partenkirchen – 9 lutego 1991 (supergigant)
11. Furano – 24 lutego 1991 (supergigant)
12. Santa Caterina – 15 grudnia 1991 (supergigant)
13. Hinterstoder – 15 stycznia 1992 (gigant)
14. Piancavallo – 20 stycznia 1992 (gigant)
15. Morzine – 27 stycznia 1992 (gigant)
16. Panorama – 15 marca 1992 (supergigant)
17. Crans-Montana – 19 marca 1992 (supergigant)
18. Crans-Montana – 21 marca 1992 (gigant)
19. Maribor – 5 stycznia 1993 (gigant)
20. Cortina d’Ampezzo – 10 stycznia 1993 (gigant)
21. Veysonnaz – 28 lutego 1993 (supergigant)
22. Åre – 27 marca 1993 (gigant)

• 22 zwycięstwa (12 supergigantów i 10 gigantów)

Pozostałe miejsca na podium

1. Saint-Gervais – 23 stycznia 1983 (gigant) – 3. miejsce
2. Saint-Gervais – 29 stycznia 1984 (gigant) – 3. miejsce
3. Tignes – 5 stycznia 1988 (gigant) – 3. miejsce
4. Schwarzenberg – 7 stycznia 1989 (gigant) – 3. miejsce
5. Grindelwald – 12 stycznia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
6. Grindelwald – 13 stycznia 1989 (zjazd) – 2. miejsce
7. Tignes – 19 stycznia 1989 (zjazd) – 2. miejsce
8. Tignes – 21 stycznia 1989 (gigant) – 2. miejsce
9. Santa Caterina – 27 stycznia 1990 (supergigant) – 2. miejsce
10. Veysonnaz – 3 lutego 1990 (zjazd) – 2. miejsce
11. Veysonnaz – 4 lutego 1990 (zjazd) – 2. miejsce
12. Méribel – 18 stycznia 1991 (zjazd) – 2. miejsce
13. Méribel – 19 stycznia 1991 (supergigant) – 3. miejsce
14. Garmisch-Partenkirchen – 8 lutego 1991 (zjazd) – 2. miejsce
15. Oberstaufen – 5 stycznia 1992 (gigant) – 3. miejsce
16. Vail – 8 marca 1992 (supergigant) – 3. miejsce
17. Panorama – 14 marca 1992 (zjazd) – 2. miejsce
18. Park City – 28 listopada 1992 (gigant) – 2. miejsce
19. Cortina d’Ampezzo – 15 stycznia 1993 (zjazd) – 2. miejsce
20. Cortina d’Ampezzo – 16 stycznia 1993 (supergigant) – 2. miejsce
21. Vemdalen – 20 marca 1993 (gigant) – 3. miejsce
22. Sölden – 31 października 1993 (gigant) – 3. miejsce

Bibliografia

• Profil na stronie FIS (niem. • ang. • fr.)
• Profil na Sports Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-31)]. (ang.).