Chrześcijańska Demokracja (Włochy)

Chrześcijańska Demokracja (wł. Democrazia Cristiana, DC) – główne ugrupowanie włoskiej sceny politycznej po zakończeniu II wojny światowej. Była partią odwołującą się do ideologii chadeckiej, wyrosła z podziemnej działalności antyfaszystowskiej. Do pierwszej połowy lat 90. wielokrotnie współtworzyła rządy koalicyjne. Rozwiązaniu uległa w 1994 w okresie przemian politycznych wywołanych skandalami korupcyjnymi (tzw. Tangentopoli). Faktycznym liderem DC pozostawał jej aktualny sekretarz.

Sekretarze DC

• Alcide De Gasperi (1944–1946)
• Attilio Piccioni (1946–1949)
• Giuseppe Cappi (1949)
• Paolo Emilio Taviani (1949–1950)
• Guido Gonella (1950–1953)
• Alcide De Gasperi (1953–1954)
• Amintore Fanfani (1954–1959)
• Aldo Moro (1959–1964)
• Mariano Rumor (1964–1969)
• Flaminio Piccoli (1969)
• Arnaldo Forlani (1969–1973)
• Amintore Fanfani (1973–1975)
• Benigno Zaccagnini (1975–1980)
• Flaminio Piccoli (1980–1982)
• Ciriaco De Mita (1982–1989)
• Arnaldo Forlani (1989–1992)
• Mino Martinazzoli (1992–1994)^[1]

Poparcie

Wyniki w wyborach parlamentarnych w latach 1946-1992^[2]

Wybory	Poparcie	Zmiana punktów procentowych	Mandaty (Izba deputowanych)	Zmiana
1946[3]	35,2%	-	207	-
1948	48,5%	13,3	305	98
1953	40,1%	8,4	263	42
1958	42,4%	2,3	273	10
1963	38,3%	4,1	260	13
1968	39,1%	0,8	265	5
1972	38,8%	0,3	266	1
1976	38,7%	0,1	263	3
1979	38,3%	0,4	262	1
1983	32,9%	5,4	225	37
1987	34,3%	1,4	234	9
1992	29,6%	4,7	206	28