Crimthann II Srem

Crimthann II Srem („Sprężysty”) lub Crimthann II Feimin („Prosty”) (zm. ok. 547 r.) – król Cashel i Munsteru z dynastii Eóganacht w latach ok. 527-547, przodek linii Eóganacht Glendamnach, syn Eochaida II mac Óengusa, króla Munsteru. Prawdopodobnie objął władzę nad Munsterem po swym stryju Dub I Gilcachu.

Crimthann II Srem

król Munsteru
Okres	od ok. 527 do ok. 547
Poprzednik	Dub I Gilcach
Następca	Coirpre Cromm
Dane biograficzne
Dynastia	Eóganacht
Data śmierci	ok. 547
Ojciec	Eochaid II mac Óengusa
Dzieci	Áed Cróin, Fedlimid, Coirpre Cromm, Fedlimid, Fiachrae Bidnac

Chronologia królów munsterskich VI w. jest zagmatwana. Bowiem Roczniki Tigernacha podały, że Crimthann nastąpił po swym ojcu Eochaidzie II, zmarłym w 522 r. (właściwie w 523 r.). Według Tablicy Synchronistycznej Laud (fol. 115 a 5) rządził Munsterem przez dwadzieścia lat w czasach Túathala II Máelgarba, zwierzchniego króla Irlandii w latach 534-544. Dzięki tej informacji można umieścić jego śmierć na rok 547, kiedy to syn Coirpre Cromm został wspomniany w źródłach, jako król Munsteru. Tablica Synchronistyczna mogła zostać napisana, by faworyzować jego dynastię. Saga Senchas Fagbála Caisil („Historia Odkrycia Cashel”) pomija go na liście królów, podczas gdy lista w Księdze z Leinsteru zanotowała go.

Crimthann został przodkiem Eóganacht Glendamnach (Glanworth, w hrabstwie Cork), gałęzi dynastii Eóganacht. Genealogie dają mu brata bliźniaka Crimthanna Aithir Chliacha, syna kobiety o imieniu Dearcon. Był on przodkiem Eóganacht Airthir Chliach, gałęzi dynastii zamieszkałej wokół miasta Tipperary. Jest możliwe, że genealogie stworzyły z jednego dwóch Crimthannów. Nie wiadomo który Crimthann, syn Dearcon, został wspomniany w traktacie odnoszącym się do synodu Munsteru w VI w.

Potomstwo

Crimthann miał pięciu synów:

• Áed Cróin
• Fedlimid
• Coirpre Cromm, następca na tronie Munsteru
• Fedlimid, przodek Cenél Fiachnai
• Fiachrae Bidnac

Bibliografia

• Charles-Edwards T. M., Early Christian Ireland, Cambridge University Press 2004, ISBN 0-521-36395-0.
• Byrne F. J., Irish Kings and High-Kings Four Courts Press, Second edition (Repr.), Dublin 2004, s. 219, 277, 291 i 293, ISBN 1-85182-552-5.
• Meyer K. (ed.), The Laud Synchronism, „Zeitschrift für celtische Philologie” 9 (1913), s. 478.
• The Chronicle of Ireland, Translated with an introduction aand notes by T. M. Charles-Edwards, Vol. One, Liverpool University Press 2006, s. 97, ISBN 978-0-85323-959-8.