DVB-C2

DVB-C2 (ang. Digital Video Broadcasting – Cable Second Generation) – standard systemu cyfrowej telewizji kablowej w DVB. To ostatnia używana modulacja i technika kodowania, by umożliwić wysoką efektywność sieci kablowych. W wielu przypadkach strumień pojemności transmisji jest ograniczony. DVB-C2 początkowo będzie używany do dostawy nowatorskich usług takich jak VOD (video-on-demand) i telewizji wysokich rozdzielczości HDTV, pomagając cyfrowym operatorom pozostać konkurencyjnym jak również, by sprostać wymaganiom retransmisji. W dłuższym okresie migracja aktualnych usług DVB-C do DVB-C2 też jest przewidywana przez operatorów z uwagi na postęp technologiczny.

Różnice w systemach DVB-C

DVB-C2 oferuje zasięg trybów i opcji, które mogą być optymalne dla różnych cech sieci i wymagań różnych usług zaplanowanych dla dostawy usług do klientów kablowych w porównaniu do jego poprzednika.

Tabela porównująca cechy i tryby DVB-C z DVB-C2

	DVB-C	DVB-C2
Interfejs wejścia	Jeden strumień transmisji	Transmisja wielostrumieniowa i GSE (ang. Generic Stream Encapsulation)
Tryby	Stałe kodowanie i modulacja	Zmienne kodowanie i modulacja oraz przystosowywanie kodowania i modulacji
Kodowanie korekcyjne	Reed Solomon (RS)	LDPC + BCH
Przeplot	Przeplatanie bitów	Przeplatanie bitów, czasu i częstotliwości
Modulacja	Pojedynczy nośnik QAM	COFDM
Sygnał pilotowy	–	Rozproszone i ciągłe sygnały pilotowe
Długość czasu ochronnego sygnału	–	1/64 lub 1/128
Schemat modulacji	16-QAM, 32-QAM, 64-QAM, 128-QAM, 256-QAM	16-QAM, 32-QAM, 64-QAM, 128-QAM, 256-QAM, 512-QAM, 1024-QAM, 2048-QAM, 4096-QAM

Stosowanie tej techniki kodowania i modulacji oferuje o 30% wyższą pojemność pasma w porównaniu do DVB-C. Strumień pojemności będzie większy o 60% dla zoptymalizowanych sieci optycznych HFC.