Debi Thomas

Debra „Debi” Janine Thomas (ur. 25 marca 1967 w Poughkeepsie^[2]) – amerykańska łyżwiarka figurowa i lekarka, pierwsza afroamerykańska medalistka zimowych igrzysk olimpijskich.

Debi Thomas

Data i miejsce urodzenia	25 marca 1967 Poughkeepsie
Wzrost	167 cm
Konkurencja	solistki
Klub	Los Angeles Figure Skating Club[1]
Zakończenie kariery	1988
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie brąz Calgary 1988 łyżwiarstwo figurowe (solistki) Mistrzostwa świata złoto Genewa 1986 solistki srebro Cincinnati 1987 solistki brąz Budapeszt 1988 solistki

Życiorys

Urodziła się w 1967 r. w Poughkeepsie w stanie Nowy Jork^[3], a dorastała w San Jose w Kalifornii^[4]. Na łyżwach zaczęła jeździć ok. piątego roku życia, ale początkowo nie trenowała intensywnie i zaczęła uczęszczać na lekcje jazdy dopiero w wieku 9 lat. Po wygraniu licznych konkursów dziecięcych, trafiła pod opiekę trenera Alexa McGowana^[3], który pozostał trenerem do zakończenia jej kariery^[4]. Dwa lata później dotarła do krajowych finałów nowicjuszy i zdobyła w nich srebrny medal^[3]. W wieku 16 lat została zawodniczką Los Angeles Figure Skating Club^[4].

Uczęszczała na Stanford University w Kalifornii, łącząc naukę z łyżwiarstwem. W 1986 r. wygrała krajowe mistrzostwa seniorów w łyżwiarstwie figurowym, co udało jej się jako pierwszej Afroamerykance. W tym samym roku zdobyła złoty medal na mistrzostwach świata w łyżwiarstwie figurowym w Genewie. Oba te sukcesy sprawiły, że została wybrana przez ABC sportowcem roku^[3].

W 1987 r. zmagała się z zapaleniem ścięgna Achillesa, ale udało się jej zdobyć srebrny medal na mistrzostwach USA, gdzie ustąpiła tylko Jill Trenary, oraz srebrny medal na mistrzostwach świata, gdzie uległa tylko Katarinie Witt z NRD. W następnym roku ponownie zwyciężyła w mistrzostwach USA i została reprezentantką USA na zimowe igrzyska w Calgary w 1988 r. Tam zajęła trzecie miejsce, przegrywając ponownie z Witt i z Kanadyjką Elizabeth Manley, która zajęła drugie miejsce. Zawody nazwano bitwą Carmen, gdyż obie zawodniczki jechały do muzyki z opery Georges’a Bizeta Carmen. Niezależnie od tego, jej brązowy medal był pierwszym zdobytym przez Afroamerykanki na zimowych igrzyskach olimpijskich^[3]. W tym samym roku w Budapeszcie wywalczyła trzeci w karierze medal mistrzostw świata – brązowy^[5].

Po igrzyskach zakończyła karierę amatorską i przez dwa lata jeździła zawodowo, zarabiając na studia^[4] inżynierskie^[3], które wznowiła i ukończyła w 1991 r.^[4] na Stanford University, po czym ukończyła Northwestern University w Illinois, uzyskując dyplom lekarza^[3] w 1997 r. i zaczęła pracę jako chirurg ortopeda^[4]. W 2000 r. trafiła do US Figure Skating Hall of Fame^[3].

Wyszła za mąż za Briana Vandena Hogena, a po rozwodzie z nim^[3] wyszła w 1996 r. za byłego piłkarza Chrisa Bequette’a^[4], z którym miała syna Christophera Julesa. W późniejszych lata mieszkała w Terre Haute w Indianie, praktykując jako lekarz^[3]. W 2010 r. porzuciła męża i syna, otwierając gabinet ortopedyczny w Richlands, jednak w 2014 r. ogłosiła upadłość, a jej licencja na wykonywanie zawodu lekarza wygasła. W następnych latach mieszkała w przyczepie z nowym narzeczonym i była poważnie zadłużona. Ponadto leczyła się psychiatrycznie, gdy stwierdzono u niej chorobę afektywną dwubiegunową^[4].