Dialekt środkowoczeski

Dialekt środkowoczeski^[2] (cz. středočeská podskupina^[3], středočeské nářečí) – jeden z czterech dialektów czeskich właściwych obok dialektu wschodnioczeskiego, zachodnioczeskiego i czesko-morawskiego. Zajmuje obszar środkowych Czech^[4] . Ważne miejsce wśród gwar środkowoczeskich zajmuje gwara praska, na której opiera się codzienna mowa mieszkańców Pragi, a także potoczny język czeski^[5].

Mapa dialektów czeskich właściwych^[1] .

Cechy językowe

Dialekt środkowoczeski nie posiada wielu cech językowych, którymi odróżniałby się od pozostałych dialektów czeskich właściwych^[3].

Do cech fonetycznych gwar środkowoczeskich można zaliczyć:

• skracanie í oraz ú w niektórych końcówkach fleksyjnych, np. nesmim, nosim, chlapum, po dobrim^[3],
• dyftongizacja í do ej po spółgłoskach s, z, c, np. cejtit, vozejk, sejtko^[3].

Charakterystycznymi cechami morfologii gwar środkowoczeskich są:

• formy pierwotnie mianownika w funkcji biernika, np. viděl dva vojáci, podobnie jak w gwarach wschodnioczeskich^[3],
• odmiana typu úhlí, úhlího, úhlímu^[3],
• na północy obszaru środkowoczeskiego występuje odmiana typu bratroj, jak w gwarach wschodnioczeskich, zaś na południu spotyka się formy typu jedneho, pjekneho, jak w gwarach zachodnioczeskich^[5].