Dmytro Wełykanowycz

Dmytro Wełykanowycz, Dymitr Wełykanowicz, ukr. Дмитро Великанович (ur. 21 września 1884 w Ruzdwianach, zm. po 7 kwietnia 1945 w ZSRR) – ukraiński działacz społeczny, nauczyciel, polityk, poseł na Sejm w II RP.

Dmytro Wełykanowycz

Dmytro Wełykanowycz (przed 1936)
Data i miejsce urodzenia	21 września 1884 Ruzdwiany, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	po 7 kwietnia 1945 Kazachska SRR, ZSRR
Poseł na Sejm II, III, IV i V kadencji (II RP)
Okres	od 1928 do 1939
Przynależność polityczna	Ukraińskie Zjednoczenie Narodowo-Demokratyczne

Życiorys

Będąc nauczycielem pracował jako kierownik szkoły powszechnej. Działał również w organizacjach szkolnych. Był jednym z twórców Związku Nauczycielstwa Ukraińskiego. Członek Komitetu Centralnego Ukraińskiego Zjednoczenia Narodowo-Demokratycznego (UNDO). Mieszkał we Lwowie^[1].

Był posłem na Sejm 4 kolejnych kadencji:

• w II kadencji (1928–1930) – został wybrany w okręgu nr 52 (powiaty: stryjski, drohobycki, turczański, skolski, doliński i kałuski) – w czasie tej kadencji należał do Ukraińsko-Białoruskiego Klubu Sejmowego
• w III Kadencji (1930–1935) – należał do Klubu Ukraińskiego
• w IV kadencji (1935–1938) – został wybrany z listy państwowej 47 743 głosami z okręgu nr 68 (powiaty: kałuski, rohatyński i doliński)^[1]
• w V kadencji (1938–1939) – spoza listy OZN^[2]

W latach 1938–1939 sekretarz Ukraińskiej Reprezentacji Parlamentarnej.

Po agresji ZSRR na Polskę, w 1940 roku deportowany przez NKWD z rodziną do Kazachstanu, w okolice Akmolińska. 25 grudnia 1944 aresztowany przez NKWD, 7 kwietnia 1945 skazany na śmierć, rozstrzelany^[3].

Zrehabilitowany postanowieniem prokuratury generalnej Kazachstanu 18 lipca 1998.

Jego syn Jurij Wełykanowycz(inne języki), działacz KPZU, zginął w 1938 w czasie wojny domowej w Hiszpanii jako żołnierz Brygad Międzynarodowych. W okresie ZSRR otoczony oficjalnym kultem – w 1982 we Lwowie odsłonięto jego pomnik i nazwano ulicę, przemianowaną po uzyskaniu niepodległości przez Ukrainę w 1991.