Dobieszewko (województwo pomorskie)

Dobieszewko (kaszb. Môłé Dobieszewò lub Dobieszéwkò^[6][7], niem. Klein Dübsow) – osada w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Dębnica Kaszubska^[8]. Wchodzi w skład sołectwa Dobieszewo^[9].

Dobieszewko

osada
Zabudowania w osadzie
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	słupski
Gmina	Dębnica Kaszubska
Sołectwo	Dobieszewo
Liczba ludności (2018)	104
Strefa numeracyjna	59[1]
Kod pocztowy	76-248[2]
Tablice rejestracyjne	GSL[3]
SIMC	0744002[4]
Położenie na mapie gminy Dębnica Kaszubska Dobieszewko
Położenie na mapie Polski Dobieszewko
Położenie na mapie województwa pomorskiego Dobieszewko
Położenie na mapie powiatu słupskiego Dobieszewko
54°23′06″N 17°16′56″E[5]

Na 30 czerwca 2018 liczba mieszkańców wynosiła 104^[10]. Według stanu na 30 września 2013 w osadzie mieszkało 125 osób^[11].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego^[12][13].

Nazwa

Nazwa miejscowości jest tzw. chrztem nazewniczym i ma charakter pseudotopograficzny-relacyjny. Powstała przez zdrobnienie nazwy miejscowej Dobieszewo formantem -k-^[14]. Pierwotna nazwa miejscowości Klein Dübsow, wzmiankowana po raz pierwszy w dolnoniemieckiej formie Lutken Dubbetzow w 1518, jest toponimiczną hybrydą o charakterze relacyjnym, ponowioną z nazwy miejscowości Dübsow („Dobieszewo”, o pochodzeniu słowiańskim) z wyróżnikiem klein („mały”, pierwotnie dniem. lüttken „ts.”)^[14].

Rada Języka Kaszubskiego proponuje opartą na polskiej kaszubską formę nazwy Dobieszéwkò^[7].

Cmentarz ewangelicki

Przydrożny krzyż w Dobieszewku

Pozostałości nagrobków na cmentarzu ewangelickim w Dobieszewku

Część żeliwnego krzyża na cmentarzu ewangelickim w Dobieszewku

Po północnej stronie drogi powiatowej nr 1177G prowadzącej od Dobieszewa, w odległości około 500 m na południe od osady, znajduje cmentarz jej dawnych, niemieckich mieszkańców. Założony został na planie zbliżonym do kwadratu. Do cmentarza prowadziła niegdyś aleja, wzdłuż której rosły drzewa iglaste, najprawdopodobniej świerki. Zachowały się m.in. fragmenty granitowych nagrobków^[15].