Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Dragon 2
statek kosmiczny SpaceX Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Dragon 2 – seria statków kosmicznych częściowo wielokrotnego użytku, opracowanych, wyprodukowanych i obsługiwanych przez amerykańskie przedsiębiorstwo kosmiczne SpaceX, głównie do lotów na Międzynarodową Stację Kosmiczną. SpaceX dzięki wykorzystaniu Dragon 2 umożliwia również organizację prywatnych misji kosmicznych, takich jak Inspiration4 i misji fundowanych przez firmę Axiom Space. Istnieją dwa warianty statku kosmicznego Dragon: Crew Dragon, który umożliwia przetransportowanie do czterech astronautów oraz Cargo Dragon, następca Dragona 1, który służy do kosmicznego transportu ładunków użytecznych oraz zaopatrzenia na pokład Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Statek Dragon składa się z kapsuły wielokrotnego użytku i zużywalnego modułu bagażowego[1][2].
.jpg)
Statek kosmiczny Cargo Dragon dostarcza zaopatrzenie na Międzynarodową Stację Kosmiczną w ramach kontraktu Commercial Resupply Services z NASA, a pierwszy lot Cargo Dragon odbył się w grudniu 2020 roku[3]. Okazuje się, że Dragon 2 jest najbardziej opłacalnym statkiem kosmicznym używanym przez NASA w historii[4].
Od lipca 2023 roku statek kosmiczny Crew Dragon jest jedynym amerykańskim statkiem kosmicznym umożliwiającym transport astronautów[potrzebny przypis]. Podstawowym celem statku Crew Dragon jest transportowanie załóg na pokład Międzynarodowej Stacji Kosmicznej w ramach programu Commercial Crew Program organizowanego przez NASA[5][6].
Remove ads
Crew Dragon
Podsumowanie
Perspektywa
Statek kosmiczny Crew Dragon ma wbudowany system ucieczki, składający się z ośmiu silników SuperDraco, zdolnych do oddalenia się kapsuły Dragon z dala od rakiety nośnej w sytuacji awaryjnej. SpaceX pierwotnie zamierzało wykorzystać silniki SuperDraco do lądowania statku kosmicznego Crew Dragon na lądzie, jednak NASA zaproponowała wodowanie statku Crew Dragon aniżeli jego lądowanie[7].
W 2012 roku SpaceX prowadziło rozmowy z firmą Orbital Outfitters na temat opracowania skafandrów kosmicznych, które miałyby być noszone podczas startu statku Dragon 2 i ponownego wejścia w atmosferę[8]. Skafander jest przeznaczony głównie do użytku wewnątrz statku Dragon, jednak w przypadku gwałtownej dekompresji statku, skafander może uchronić życie astronautów[9].
Projekt statku kosmicznego Crew Dragon został zaprezentowany 29 maja 2014 roku podczas konferencji prasowej w siedzibie SpaceX w Hawthorne w Kalifornii[10][11]. W październiku 2014 roku NASA wybrała statek kosmiczny Dragon 2 jako jednego z kandydatów do lotu amerykańskich astronautów na Międzynarodową Stację Kosmiczną w ramach programu Commercial Crew Program[12][13]. 30 maja 2020 roku miała miejsce kluczowa misja Demo-2, która pozwoliła NASA certyfikować statek do lotów załogowych[6].
Remove ads
Cargo Dragon
W swoich pierwotnych założeniach statek Dragon 2 od samego początku miał przewozić załogę lub przy mniejszej liczbie miejsc móc przewozić zarówno załogę jak i zaopatrzenie dla Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. W 2014 roku NASA przygotowało drugą rundę wieloletnich kontraktów Commercial Resupply Services, których celem było zaopatrywanie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej w latach 2020–2024. Doprowadziło to do zaproponowania przez SpaceX nowego modelu statku Dragon 2 nazwanego Cargo Dragon[14].
Statek kosmiczny Cargo Dragon różni się od Crew Dragon tym, że Cargo Dragon startuje bez foteli dla astronautów oraz bez żadnych systemów podtrzymywania życia czy silników SuperDraco[15][16].
Remove ads
Kampania testowa
Podsumowanie
Perspektywa
SpaceX zaplanowało serię czterech testów lotu dla statku kosmicznego Dragon 2. Zaplanowano test pokładowego systemu Launch Abort System, bezzałogowy lot na Międzynarodową Stację Kosmiczną, test systemu przerywania lotu w locie, a na koniec 14-dniową załogową misję demonstracyjną na Międzynarodową Stację Kosmiczną, która początkowo była planowana na lipiec 2019 roku, ale po eksplozji kapsuły Dragon została opóźniona do maja 2020 roku[17][18][19].
.jpg)
Crew Dragon Pad Abort Test
Crew Dragon Pad Abort Test był testem pokładowego systemu przerwania lotu został przeprowadzony 6 maja 2015 roku[20]. Kapsuła statku kosmicznego Dragon 2 wodował bezpiecznie na wodach Oceanu Atlantyckiego 99 sekund po zapłonie silników SuperDraco[21]. Wewnątrz kapsuły podczas testu znajdował się manekin wyposażony w zestaw czujników, które rejestrowały przeciążenia działające na manekina[22][23]. Po zakończeniu lotu w jednym z ośmiu silników SuperDraco wykryto problem z mieszanką paliwową, co spowodowało słabsze działanie owego silnika, jednak nie miało to istotnego wpływu na test[24][25][21].
SpaceX DM-1
W 2015 roku NASA powołała pierwszą kadrę astronautów należących do programu Commercial Crew Program współpracujących ze SpaceX i Boeingiem. Należeli do nich Robert Behnken, Eric Boe, Sunita Williams i Douglas Hurley[26]. Pierwszym testem orbitalnym statku kosmicznego Dragon 2 bezzałogowa misja SpaceX DM-1, która została wystrzelona 2 marca 2019 roku[18][27]. Podczas misji statek Dragon 2 przetestował automatyczny system dokowania z Międzynarodową Stacją Kosmiczną do której pozostawał zadokowany do 8 marca 2019 roku, by następnie powrócić z powrotem na Ziemię[28][29].
Eksplozja podczas testów
20 kwietnia 2019 roku kapsuła statku kosmicznego Crew Dragon, która została użyta w misji SpaceX DM-1 została zniszczona w wyniku eksplozji podczas testu static-fire, który został przeprowadzony na Landing Zone 1. W dniu eksplozji wstępne testy silników SuperDraco zakończyły się powodzeniem, a anomalia wystąpiła podczas testu całego systemu przerwania lotu[30][31]. Telemetria oraz nagranie z kamery i analiza odzyskanych szczątków kapsuły wskazują, że problem wystąpił, gdy niewielka ilość tetratlenku diazotu dostała się do helu używanego do zwiększania ciśnienia w zbiornikach paliwa. W rezultacie nastąpił wzrost ciśnienia w kapsule na 100 ms przed odpaleniem silników, uszkadzając zawór zwrotny i doprowadzając w ten sposób do eksplozji[31][32].
_(49416451478).jpg)
Test przerwania lotu Crew Dragon
19 stycznia 2020 roku o godzinie 15:30 UTC z LC-39A wystartowała rakieta Falcon 9 wraz ze statkiem Dragon 2 na swoim pokładzie. Na trajektorii suborbitalnej przy prędkościach transonicznych doszło do zaplanowanego przerwania lotu tuż po przejściu przez punkt Max-Q. Statek Dragon 2 wykorzystał silniki SuperDraco do odepchnięcia się od rakiety Falcon 9. Potem nastąpiło rozłożenie spadochronu i ostateczne wodowanie na Oceanie Atlantyckim[33]. Celem testu było zademonstrowanie systemu przerywania lotu w faktycznym locie statku Dragon 2. Przerwanie lotu nastąpiło w najtrudniejszych warunkach będących na trajektorii lotu, nakładając dodatkowo na rakietę Falcon 9 i statek Dragon 2 największe przeciążenia[20].
SpaceX DM-2
Załogę misji SpaceX DM-2 stanowili astronauci Bob Behnken i Doug Hurley, dla których był to pierwszy lot na Międzynarodową Stację Kosmiczną z terytorium Stanów Zjednoczonych od czasu misji STS-135, która wystartowała w lipcu 2011 roku. Pierwotna data startu misji SpaceX DM-2 został przełożony na 30 maja 2020 roku ze względu na złe warunki pogodowe panujące w miejscu startu[34][35][36]. Druga próba startu zakończyła się sukcesem, a statek kosmiczny Crew Dragon, nazwana później przez załogę Endeavour, wystartował 30 maja 2020 roku o 19:22 UTC[37][38]. Statek pomyślnie zadokował do modułu Harmony znajdującego się na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej 31 maja 2020 roku o godzinie 14:27 UTC[39][40]. 2 sierpnia 2020 roku statek kosmiczny Crew Dragon odłączył się od Międzynarodowej Stacji Kosmicznej i z powodzeniem wrócił na Ziemię wodując na wodach Oceanu Atlantyckiego[41].
Remove ads
Lista lotów
Podsumowanie
Perspektywa
Loty statku Crew Dragon
Loty statku Cargo Dragon
Remove ads
Zobacz też
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads