Dub

Dub – technika przetwarzania nagrań muzycznych (głównie z gatunku reggae), eksponująca zwłaszcza sekcję rytmiczną (bębny, bas), powstała na Jamajce w latach siedemdziesiątych XX w. Obejmuje zarówno przetwarzanie muzyki na żywo (przez realizatorów dźwięku, tzw. dubmasterów), jak i nagrania studyjne. Technika dub skupia się na wybranym elemencie nagrania, który w wersji oryginalnej pozostaje na dalszym planie. Z reguły w nagraniu dub pomija się oryginalny wokal. Czasem jest on wykorzystywany jako podkład do toastingu.

Ten artykuł dotyczy muzyki. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Współcześnie dub stał się też osobnym gatunkiem muzycznym, obejmującym głównie nagrania instrumentalne, oparte przede wszystkim na transowym brzmieniu basu i perkusji, zmodyfikowanym przez efekty akustyczne (np. delay, reverb), nadającym im charakterystyczną dla muzyki dub głębię oraz pogłos.