Dynastia heraklijska

Dynastia heraklijska – zwana też Afrykańską – dynastia władająca Cesarstwem Bizantyjskim w latach 610–711. Wywodziła się od Herakliusza – egzarchy afrykańskiego z Kartaginy i potomka rodziny arystokratycznej z Kapadocji. Jego syn – również Herakliusz – został w 610 cesarzem bizantyńskim. Ich panowanie charakteryzuje się problemami religijnymi (monoteletyzm) i ekspansją Arabów.

Ten artykuł dotyczy średniowiecznej dynastii bizantyńskiej. Zobacz też: Heraklidzi - odnoszący się do potomków postaci mitycznej.

Cesarze Bizantyńscy

• Herakliusz: 610–641
• Konstantyn III: 641
• Herakleonas: 641
• Konstans II: 641–668
• Konstantyn IV: 668–685
• Justynian II Rhinotmetos: 685–695 i 705–711
• Tyberiusz IV (współcesarz): 706–711

Bibliografia

• Georg Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, wyd.3 Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2008. ISBN 978-83-01-15268-0.
• Robert Browning, Cesarstwo Bizantyńskie, przeł. G. Żurek, Warszawa 1997.