Egzekucja w Wólce Węglowej

Egzekucja w Wólce Węglowej – zbrodnia dokonana przez okupantów niemieckich wiosną 1943 roku. W okolicach wsi Wólka Węglowa na obrzeżach Puszczy Kampinoskiej rozstrzelano wówczas 15 osób.

Egzekucja w Wólce Węglowej

Państwo	Polska pod okupacją III Rzeszy
Miejsce	Wólka Węglowa
Data	1943
Liczba zabitych	15 osób
Typ ataku	egzekucja przez rozstrzelanie
Sprawca	III Rzesza
Położenie na mapie okupowanej Polski w latach 1941–1944 miejsce zdarzenia
52°18′02,64″N 20°53′36,01″E

Okoliczności zbrodni

Podczas prac ekshumacyjnych, które Polski Czerwony Krzyż prowadził w okolicach Wólki Węglowej w dniach 14 i 16 maja 1947, odnaleziono pojedynczą zbiorową mogiłę. Kryła ona szczątki 15 ofiar egzekucji – w tym jednej kobiety. Kilka ciał było odzianych w kurtki koloru khaki (z grubszego materiału) oraz brezentowe spodnie. Według informacji uzyskanych od miejscowej ludności Niemcy mieli dokonać mordu na początku maja 1943^[1].

Historycy nie zdołali ustalić zbyt wielu informacji na temat przebiegu egzekucji. Nie udało się również zidentyfikować żadnego z ciał oraz nie ustalono, czy ofiary zostały przywiezione na miejsce kaźni z jednego z warszawskich więzień. Zbrodnia w Wólce Węglowej – podobnie zresztą jak egzekucje przeprowadzane w pobliskich Laskach oraz na Wydmach Łuże – jest jednak zaliczana do tzw. „egzekucji pierścienia warszawskiego”^[1].

Osobny artykuł: Egzekucje pierścienia warszawskiego.

Szczątki 15 osób zamordowanych w Wólce Węglowej pochowano na cmentarzu w Palmirach, gdzie obecnie spoczywają wraz z ciałami ponad 2000 ofiar niemieckiego terroru, odnalezionymi po wojnie w pozostałych miejscach kaźni nieopodal Warszawy^[2].