Eiffel (język programowania)

Eiffel – statycznie typowany, obiektowy język programowania opisywany w książkach Bertranda Meyera m.in. Object-Oriented Software Construction, Eiffel: The Language.

Eiffel

Logo języka
Pojawienie się	1986
Paradygmat	obiektowy
Typowanie	statyczne, silne
Aktualna wersja stabilna	24.05 (14 czerwca 2024) [±]
Twórca	Bertrand Meyer
Licencja	Podwójna (płatna komercyjna lub tzw. open source)[1]
Platforma sprzętowa	Wieloplatformowy
Platforma systemowa	FreeBSD, Linux, Mac OS X, OpenBSD, Solaris, Windows
Strona internetowa

Charakterystyka języka

Główną ideą przyświecającą twórcy języka Eiffel było stworzenie praktycznego narzędzia do tworzenia wysokiej jakości oprogramowania. Cel ten miał być osiągnięty poprzez tworzenie re-używalnego kodu dającego pewność swojej poprawności. Stąd Bertrand Meyer określił następujące cechy języka:

• modularyzacja poprzez zastosowanie obiektów zgodnie z paradygmatem obiektowym
• ukrywanie wewnętrznych szczegółów implementacji
• polimorfizm
• dziedziczenie wielokrotne
• generyczność typów argumentów
• automatyczne zarządzanie pamięcią
• statyczna typizacja
• sprawdzane w trakcie wykonania programu warunków – programowanie kontraktowe (ang. design by contract)^[2].

Hello World

class HELLO_WORLD

creation make

feature
   make is
      local
      do
         std_output.put_string("Hello, world")
         std_output.put_new_line
      end
end

Historia

Język został zaprojektowany przez firmę Interactive Software Engineering (ISE, obecnie Eiffel Software) w 1985 r. Rok później ISE zaimplementowała kompilator dla Eiffel na platformę UNIX.

W 1989 specyfikacja języka stała się publicznie dostępna^[3]. Powstała wówczas organizacja Nonprofit International Consortium for Eiffel (NICE). Zajmująca się popularyzacją języka, a także jego standaryzacją. W 1992 NICE przyjęła drugie wydanie książki Eiffel The Language Bertranda Meyera jako pierwszy standard. Następnie publikowała uaktualnienia w roku 1996, 2000, 2001, 2002^[4].

Od 1999 roku ISA współpracowała z Microsoft, co zaowocowało w 2001 roku utworzeniem środowiska na platformę .NET^[5].

W 2002 roku ECMA utworzyła grupę zajmującą się opracowaniem standardu języka Eiffel. Pierwsza wersja została opublikowana w 2005. W kolejnym – wyszło uaktualnienie standardu^[3]. W tym samym roku został opublikowany standard ISO (ISO/IEC 25436:2006)^[6].

W 2007 roku Association for Computing Machinery przyznało Bertrandowi Meyerowi ACM Software System Award za zaprojektowanie i implementację języka Eiffel, programowanie kontraktowe i działalność która przyczyniła się do tworzenia godnego zaufania, re-używalnego, efektywnego oprogramowania^[7].

Środowiska programistyczne

Przedsiębiorstwo Eiffel Software oferuje IDE Eiffel Studio na licencji komercyjnej albo GPL. Środowisko jest dostępne dla różnych systemów operacyjnych: MS Windows, Linux, FreeBSD, OpenBSD, Solaris.

SmartEiffel (poprzednio SmallEiffel) to IDE tworzone przez zespół prof. Dominique Colnet w centrum naukowym LORIA we Francji^[8]. Środowisko oprócz klasycznej kompilacji, oferuje możliwość wygenerowania kodu wykonywalnego dla maszyny wirtualnej Java. Nie jest zgodne ze standardem ISO/ECMA^[9].

Visual Eiffel jest środowiskiem udostępnianym na licencji GPL na platformy Windows i Linux.