Elżbieta Radziszewska

Elżbieta Radziszewska (ur. 6 stycznia 1958 w Białocinie) – polska lekarka i polityk, posłanka na Sejm III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji (1997–2019), sekretarz stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i pełnomocnik rządu do spraw równego traktowania (2008–2011), wicemarszałek Sejmu VII kadencji (2014–2015).

Elżbieta Radziszewska

Elżbieta Radziszewska (2016)
Data i miejsce urodzenia	6 stycznia 1958 Białocin
Wicemarszałek Sejmu VII kadencji
Okres	od 24 września 2014 do 11 listopada 2015
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Pełnomocnik rządu do spraw równego traktowania
Okres	od 30 kwietnia 2008 do 21 listopada 2011
Przynależność polityczna	Platforma Obywatelska
Następca	Agnieszka Kozłowska-Rajewicz

Życiorys

Córka Zygmunta i Zofii. Ukończyła III Liceum Ogólnokształcące w Piotrkowie Trybunalskim, następnie w 1982 studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Łodzi. Została specjalistką II stopnia w zakresie chorób wewnętrznych. Była asystentką w poradni kardiologicznej szpitala regionalnego, następnie zaś lekarzem w prywatnym gabinecie w Piotrkowie Trybunalskim^[1]. W pierwszej połowie lat 90. pełniła funkcję radnej Piotrkowa Trybunalskiego wybranej z ramienia Komitetu Obywatelskiego.

Należała do ROAD, Unii Demokratycznej i Unii Wolności. Kierowała piotrkowskimi strukturami ostatniego z tych ugrupowań. W 2001 przystąpiła do Platformy Obywatelskiej. W gabinecie cieni PO była odpowiedzialna za sprawy kobiet i rodziny.

W wyborach w 1993 bez powodzenia kandydowała do Sejmu z listy Unii Demokratycznej w okręgu piotrkowskim^[2]. W latach 1997–2007 sprawowała mandat posłanki III, IV i V kadencji^[3][4][5]. W Sejmie pełniła m.in. funkcję zastępczyni przewodniczącego Komisji Rodziny i Praw Kobiet. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz czwarty została posłanką, otrzymując w okręgu piotrkowskim 33 480 głosów^[6].

17 marca 2008 objęła stanowisko sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, 30 kwietnia tego samego roku została także pełnomocniczką rządu do spraw równego traktowania. 21 listopada 2011 została odwołana z obu funkcji. W wyborach parlamentarnych w 2011 ponownie kandydowała z 1. miejsca na liście Platformy Obywatelskiej w okręgu wyborczym nr 10, utrzymując mandat na kolejną kadencję; oddano na nią wówczas 19 269 głosów^[7]. W Sejmie VII kadencji została członkinią i rotacyjną przewodniczącą Komisji do Spraw Służb Specjalnych^[8]. 24 września 2014 została wybrana na wicemarszałka Sejmu, zastąpiła Cezarego Grabarczyka, który objął stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie Ewy Kopacz.

W wyborach w 2015 została ponownie wybrana do Sejmu, otrzymując 12 741 głosów^[9]. W Sejmie VIII kadencji była członkinią Komisji Zdrowia oraz Komisji Łączności z Polakami za Granicą^[10]. Nie wystartowała w kolejnych wyborach w 2019.

Wyniki w wyborach ogólnopolskich

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
1993		Unia Demokratyczna	Sejm II kadencji	nr 33	1925 (0,87%)[2]
1997		Unia Wolności	Sejm III kadencji		6114 (3,14%)[3]
2001		Platforma Obywatelska	Sejm IV kadencji	nr 10	6682 (2,74%)[4]
2005			Sejm V kadencji		16 199 (7,27%)[5]
2007			Sejm VI kadencji		33 480 (11,47%)[6]
2011			Sejm VII kadencji		19 269 (7,38%)[7]
2015			Sejm VIII kadencji		12 741 (4,46%)[9]