Else Lasker-Schüler

Else Lasker-Schüler (ur. 11 lutego 1869 w Elberfeldzie, zm. 22 stycznia 1945 w Jerozolimie) – niemiecka poetka narodowości żydowskiej^[1][2].

Else Lasker-Schüler

Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1869 Elberfeld
Data i miejsce śmierci	22 stycznia 1945 Jerozolima
Język	niemiecki
Dziedzina sztuki	poezja
Strona internetowa

Życiorys

Jej rodzicami byli bankier i przedsiębiorca budowlany Aron Schüler (1825–1897) i jego żona Jeannette z domu Kissing (1838–1890)^[3][4]. Jej dziadek był rabinem^[5]. Tworzyła lirykę ekspresjonistyczną^[2]. Wychowała się w tradycyjnej rodzinie żydowskiej^[5], zaś jako dorosła kobieta życie spędziła w bohemie. W 1933 roku wskutek nacisków nazistowskich została zmuszona do emigracji^[2]. Znalazła się w Szwajcarii, następnie – od 1939 roku – przebywała w Palestynie. W 1932 roku otrzymała Nagrodę Kleista. Zmarła w osamotnieniu i biedzie^[2].

Była dwukrotnie zamężna. W 1894 wyszła za lekarza Bertholda Laskera^[2]. Rozwiodła się z nim w 1903^[2]. W latach 1903–11 była żoną Georga Lewina^[2].

Gottfried Benn nazwał ją największą niemiecką poetką liryczną^[2]. Była ona określana również mianem „Czarnym łabędziem Izraela” lub „Izraelską Safoną”^[6].

Dzieła

• Styx (pierwszy wydany tomik poezji 1902)^[2]
• Der siebente Tag (drugi tomik poezji 1905)
• Die Wupper (1908, prapremiera w 1919)^[2]
• Meine Wunder (1911)
• Hebräische Balladen (1913)^[2]
• Gesammelte Gedichte (1917)
• Mein blaues Klavier (1943)