Emilia Walczak (ur. w 1984 w Łodzi) – polska pisarka, publicystka, redaktorka i krytyk literatury.
Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Narodowość ...
Zamknij
Absolwentka kulturoznawstwa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (rocznik 2008). Praca magisterska dot. twórczości Michelangela Antonioniego obroniona u prof. dr hab. Ewy Rewers. Wcześniej zajmowała się twórczością Tadeusza Konwickiego. Przez wiele lat zawodowo związana z „Gazetą Wyborczą”.
Autorka książek Fake, czyli konfabulacje zachodzą na zakrętach (zakwalifikowanej do Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus” za 2014[1]), Hey, Jude! (zgłoszonej m.in. do Górnośląskiej Nagrody Literackiej „Juliusz” za 2015[2]), Po drodze z Tadeuszem Nowakowskim. Spacerownik (2017), Diablica (zakwalifikowanej do Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus” za 2019[3]) oraz Z kluczem (zakwalifikowanej do Nagrody Literackiej Europy Środkowej „Angelus” za 2021[4]). Redaktorka i współautorka książki Między traumą a urzeczeniem: mechanika pamięci w pisarstwie Tadeusza Nowakowskiego. Mieszka w Bydgoszczy.
Publikowała m.in. w „Twórczości”, „Znaku”, „Zeszytach Literackich”, miesięczniku „Nowe Książki”, miesięczniku „Odra” czy w „Miasteczku Poznań”. W „Bydgoskim Informatorze Kulturalnym” pełni funkcje zastępczyni redaktora naczelnego oraz redaktorki prowadzącej. Tu też publikuje swoje felietony – w autorskich cyklach: literackim (Literacki flâneur), filmowym (Na dwoje: kino; wraz z Szymonem Idczakiem) i krajoznawczym (Pamiątki przeszłości).
Od 2014 członkini zespołu redakcyjnego, a obecnie redaktorka prowadząca pisma „Fabularie”[5], na łamach którego przeprowadziła szereg wywiadów, głównie z polskimi pisarkami, takimi jak m.in. Joanna Bator, Maria Konwicka, Inga Iwasiów, Barbara Klicka, Wioletta Grzegorzewska, Anna Dziewit-Meller, Magdalena Kicińska, Maja Wolny, Anna Augustyniak, Agnieszka Graff, Katarzyna Szaulińska czy Wiktoria Bieżuńska.
W 2015 była Jurorką III edycji Konkursu Literackiego im. Henryka Berezy „Czytane w maszynopisie”, wraz z Krystyną Sakowicz i Arturem Danielem Liskowackim[6].
W 2017 Jurorka IV Konkursu na stypendium gildia.pl, wraz z m.in. Jackiem Frąsiem, Anną Krztoń i Olgą Wróbel. W 2018 – Jurorka kolejnej, V edycji tegoż konkursu.
W 2019 Jurorka konkursu o nagrodę Bydgoszcz ART.DOC Award Bydgoskiego Aneksu 16. Festiwalu Filmowego Millennium Docs Against Gravity.
W 2010 roku wyróżniona w jednym z Internetowych Turniejów Jednego Opowiadania organizowanych przez magazyn „Ha!art”.
Decyzją Nataszy Goerke, Bohdana Zadury i Artura Daniela Liskowackiego – laureatka 1. edycji Konkursu Literackiego im. Henryka Berezy „Czytane w maszynopisie” (jako Emilia Plateaux, 2013 rok)[7].
W 2020 roku minipowieść Emilii Walczak Diablica, decyzją jury w składzie: Arkadiusz Morawiec, Bernadetta Darska i Paulina Małochleb, znalazła się w finale Bydgoskiej Literackiej Nagrody Roku „Strzała Łuczniczki”[8].
W 2021 roku Emilia Walczak znalazła się w finale projektu Biura Literackiego „Książka zaangażowana społecznie”[9].
Książki pod redakcją Emilii Walczak (wybór)
- Między traumą a urzeczeniem: mechanika pamięci w pisarstwie Tadeusza Nowakowskiego (Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2018; ISBN 978-83-64942-13-6
- Opowieści bydgoskiego przemysłu (Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2019; ISBN 978-83-64942-16-7)
- Polski „Produkt” komiksowy (Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2019; ISBN 978-83-64942-19-8)
- Dzieci wolności. Antologia przełomu (Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2019; ISBN 978-83-64942-21-1)
- Wschód wolności. Antologia współczesnej literatury białoruskiej (Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2020; ISBN 978-83-64942-24-2)
- Zbigniew Raszewski, Pamiętnik gapia: Bydgoszcz, jaką pamiętam z lat 1930–1945 (reedycja; Stowarzyszenie Koloroffon, Bydgoszcz 2020; ISBN 978-83-958926-0-8)[16]
- Witold Burker, Improwizowane szkice jazzowe (Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, Bydgoszcz 2021; ISBN 978-83-64942-29-7)
- Aurora. Nagroda dramaturgiczna miasta Bydgoszczy (Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, Teatr Polski w Bydgoszczy 2021; ISBN 978-83-64942-31-0)
- Aurora. Nagroda dramaturgiczna miasta Bydgoszczy. Sztuki finałowe 2022 (Miejskie Centrum Kultury w Bydgoszczy, Teatr Polski w Bydgoszczy 2021; ISBN 978-83-64942-31-0)
- Kazimiera Szczuka o książce Hey, Jude!: „Ironia, humor, erudycja i zmysł satyrycznego podpatrywania świata sprawiają, że chętnie sięgnęlibyśmy po kolejną część opowieści o wypadkach bydgoskiego losu Em. i Czarnej”[17].
- Joanna Bator o książce Diablica: „Ciekawa i odważnie archaizowana próba spojrzenia na schyłek starej Europy przez pryzmat cierpień kobiecej duszy i ciała. A także – w dialogu intertekstualnym z dawnymi mistrzami prozy sanatoryjnej”[18].
- Dr Paulina Małochleb o książce Diablica: „Diablica to świetna, gęsta proza postmodernistyczna, jawnie dyskutująca z modelem powieści z poprzedniej epoki, ujawniająca swoje szwy, uciekająca w metanarrację, przerysowująca schematy powieści pisanej przez męskich autorów dla męskich czytelników. Lekka przy tym i dowcipna, świadoma, że wielki przewrót światopoglądowy, zasadnicza dyskusja o kształcie kultury, jest właściwie dzisiaj niemożliwa”[19].
- Małgorzata Halber o książce Z kluczem: „[…] jest w tym tekście zmysłowe wspomnienie wakacji. Brezent, las, igliwie, lody w termosie. Młodzieżowa powieść wakacyjna to jeden z najważniejszych archetypów polskiej tożsamości, ważniejszy niż sielanka Kochanowskiego, i zdałam sobie sprawę z tego właśnie czytając tę skromną objętościowo, ale bogatą w warstwę znaczeniową książeczkę”[20].
Fake | [online], fundacja-berezy.org [dostęp 2020-07-08] (pol.). ArtPapier [online], artpapier.com [dostęp 2020-07-08] (pol.). Diablica [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-12-12]. Z kluczem [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2021-04-27].
- Michał Tabaczyński. Fake, czyli (udawany?) ból świata. „Bydgoski Informator Kulturalny”. 1(446), 2014.brak numeru strony
- Leszek Żuliński. Konfabulacje zakręcone. „Latarnia Morska”, 2014.brak numeru strony
- Aleksandra Szwagrzyk. Kalejdoskop na zakręcie i proza na niby. „Fabularie”. 2(4), 2014.brak numeru strony
- Konrad Zych. Wyjście z szuflady. „Twórczość”. 10, 2014.brak numeru strony
- Kazimierz Bolesław Malinowski. Ene due rike fake. „Lampa”. 5-6, 2014.brak numeru strony
- Jolanta Szwarc. Wartości i pseudo. „Latarnia Morska”, 2015.
- Filip Fierek. Czy trzeba umrzeć, żeby się nie bać?. „artPAPIER” 23(287), 2015.
- Natalia Nazaruk. Weltschmerz po bydgosku. „Fabularie” 4(9), 2015.
- Ewa Piechocka. Wydawnictwa. „Kalendarz Bydgoski”, rocznik 48 (2015).
- Alan Sasinowski. Żydzi, miłość, prowincja. „Kurier Szczeciński” 8.01.2016.
- Maja Staśko. Herstoria Polski. „eleWator” 1(15), 2016.
- Roman Wojciechowski. Hey, Jude!. „Topos” 3, 2016.
- Karolina Sałdecka. Historia wrastania w miasto – Emilia Walczak, Hey, Jude!. „Arterie” 23 (1), 2016.
- Michał Tabaczyński. Poezja, proza i kurioza. „Kalendarz Bydgoski”, rocznik 50 (2017).
- Jerzy Lengauer. Flaneur i skrytki geochachingowe. „artPAPIER” 1(337), 2018.
- Michał Tabaczyński. Między entuzjazmem i nudą. Przegląd bydgoskiej literatury ostatniego roku. „Kalendarz Bydgoski”, rocznik 51 (2018).
- Miłosz Waligórski. Cherchez la femme!. „Odra” 5, 2020.
- Katarzyna Ceglińska. W świecie kobiecego rozdwojenia. „Fabularie” 2(23), 2020.
- Stefan Pastuszewski. Niedojrzałość i brak tożsamości milenialsów. „Akant” 7, 2020.
- Stefan Pastuszewski. Zagwozdka z tą nowelą. „Akant” 9, 2020.
- Mieczysław Orski. Nad książkami. „Odra” 6, 2021.
- Konrad Zych. Pan Samochodzik i puszka Pandory. „Nowe Książki” 12, 2021.
