centroprawicowa europejska partia polityczna Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Europejska Partia Ludowa (dawniej określana też jako Europejska Partia Obywatelska[1]; fr. Parti Populaire Européen, PPE, ang. European People’s Party, EPP), EPL – europejska partia polityczna, w skład której wchodzą głównie partie proeuropejskie, chadeckie, ludowe, konserwatywno-liberalne, liberalno-konserwatywne krajów Unii Europejskiej. Powstała 8 lipca 1976 z inicjatywy Europejskiej Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej wchodzącej w skład Międzynarodówki Chrześcijańsko-Demokratycznej.
![]() | |
Organizacja | |
---|---|
Skrót |
EPP |
Przewodniczący | |
Data założenia |
8 lipca 1976 |
Adres siedziby | |
Ideologia polityczna |
liberalny konserwatyzm, chrześcijańska demokracja, proeuropeizm, |
Członkostwo międzynarodowe |
Międzynarodówka Centrowych Demokratów, Międzynarodowa Unia Demokratów |
Grupa w Parlamencie Europejskim |
Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) |
Barwy | |
Obecni posłowie |
1687/6512 |
Obecni senatorowie |
463/1507 |
Obecni eurodeputowani |
Parlament Europejski 187/720 Rada Europejska 7/27 Komisja Europejska10/27 |
Strona internetowa |
W jej skład wchodzą 73 partie członkowskie z 39 krajów, kilkunastu szefów państw i rządów Unii Europejskiej, 14 członków Komisji Europejskiej (w tym Przewodniczący Komisji Europejskiej).
Reprezentacją EPP w Parlamencie Europejskim, począwszy od I kadencji w 1979, jest Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci). W latach 1999–2009 frakcja funkcjonowała pod nazwą Grupa Europejskiej Partii Ludowej (Chrześcijańscy Demokraci) i Europejskich Demokratów. Po wyborach z 2009 ponownie powołała grupę pod wcześniejszą nazwą, pozostając największą grupą parlamentarną w Parlamencie Europejskim (265 członków na początku VII kadencji).
W ramach kampanii wyborczej przed wyborami do Parlamentu Europejskiego w 2009 Europejska Partia Ludowa przyjęła podczas Kongresu w Warszawie w kwietniu 2009 Manifest Wyborczy[2]. Jego głównymi punktami są:
Przewodniczący EPP:
Europejska Partia Ludowa działa na poziomie głównych instytucji UE.
Na zaproszenie przewodniczącego Europejskiej Partii Ludowej, przewodniczący Komisji Europejskiej, przewodniczący Rady Europejskiej, przewodniczący Parlamentu Europejskiego oraz szefowie państw i rządów (i przywódców opozycji) należących do EPP zwyczajowo spotkają się kilka godzin przed szczytem Rady Europejskiej w „Académie Royale” w Brukseli na szczycie EPP w celu uzgodnienia wspólnych stanowisk.
W ciągu ostatnich dwóch lat EPP organizuje regularnie spotkania ministrów EPP przed posiedzeniami Rady Unii Europejskiej. Posiedzenia ministrów EPP mają zazwyczaj miejsce w siedzibie Partii. EPP organizuje w sumie dziesięć różnych spotkaniach ministrów: Spraw Zagranicznych, Gospodarki i Finansów, Zatrudnienia i Spraw Socjalnych, Przemysłu, Obrony, Rolnictwa, Środowiska, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych, Transportu, Energii.
EPP organizuje także spotkania ad hoc jej afiliowanych członków Komisji Europejskiej i zaprasza poszczególnych komisarzy na szczyty EPP i/lub spotkania ministrów EPP.
Zgodnie ze zmianą rozporządzenia UE regulującego status partii europejskich, EPL jest wyłącznie odpowiedzialna za organizację ogólnoeuropejskiej kampanii do wyborów do Parlamentu Europejskiego co pięć lat. Według Traktatu Lizbońskiego, EPP (jak wszystkie partie europejskie) musi przedstawić w ramach kampanii przed wyborami do Parlamentu Europejskiego, kandydata na przewodniczącego Komisji Europejskiej. EPP uczyniła to już przed ratyfikacją Traktatu Lizbońskiego, przedstawiając kandydaturę José Manuela Barroso na drugą kadencję w kwietniu 2009.
W skład EPL wchodzi obecnie Przewodnicząca Komisji Europejskiej Ursula von der Leyen (CDU). W przeszłości politycy tej partii piastowali funkcje Przewodniczącego Komisji Europejskiej, Przewodniczącego Rady Europejskiej oraz Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. Do 2012 Jerzy Buzek (PO) pełnił funkcję Przewodniczącego Parlamentu Europejskiego.
W kwietniu 2009 podczas Kongresu wyborczego EPL w Warszawie przed wyborami do Parlamentu Europejskiego EPL ponownie nominowała – pod warunkiem wygrania przez EPL wyborów – José Manuela Barroso na swojego kandydata na stanowisko przewodniczącego Komisji Europejskiej. Ponieważ EPP odniosła zdecydowane zwycięstwo w tych wyborach, nominacja José Manuela Barroso została zatwierdzona przez Radę Europejską, a następnie został on wybrany bezwzględną większością głosów w Parlamencie Europejskim na drugą kadencję.
27 listopada 2009 Barroso przedstawił skład Komisji „Barroso II”, do której wchodzi 13 (spośród 27) komisarzy będących członkami EPL. W styczniu 2010 Rumiana Żelewa została zastąpiona przez Kristalinę Georgiewą.
Grupa EPL jest największą grupą polityczną w Parlamencie Europejskim. W jej skład wchodzi 265 europosłów. Kandydaci wybrani z list partii członkowskich EPL w wyborach do Parlamentu Europejskiego zobowiązani są przystąpić do Grupy EPL w Parlamencie Europejskim. Zgodnie ze statutem EPL Przewodniczący Grupy EPL jest ex-officio Wiceprzewodniczącym EPL.
Poprzez członkostwo partii stowarzyszonych w skład EPP wchodzi także 4 szefów państw i rządów z krajów spoza UE: Sali Berisha (Albania, DP), Nikoła Gruewski (Macedonia Północna, VMRO-DPMNE) i Micheil Saakaszwili (Gruzja, UNM).
EPP obejmuje także grupy parlamentarne w zgromadzeniach parlamentarnych Rady Europy, pod przewodnictwem Luca Volontè (Włochy, UDC) i OBWE, której przewodniczy Walburga Habsburg Douglas (Szwecja, MOD).
W ostatnich latach EPP rozwinęła stosunki dwustronne z głównymi partiami konserwatywnymi spoza Europy. Z powodu silnego ukierunkowania transatlantyckiego działalność międzynarodowa partii skupiła się szczególnie na Ameryce Północnej. EPP utrzymuje stosunki z International Republican Institute (IRI).
EPP jest europejskim skrzydłem dwóch centroprawicowych organizacji wielostronnych: Międzynarodówki Centrowych Demokratów (CDI) i Międzynarodowej Unii Demokratycznej (IDU). EPL jest również członkiem European Movement International.
Partie związane z Europejską Partią Ludową dzielą się na ugrupowania członkowskie, stowarzyszone i obserwatorów[5].
18 marca 2021 roku z partii wystąpił węgierski Fidesz[6]. Fidesz wystąpił z EPL, po konflikcie, w wyniku którego został zawieszony w prawach członka[7].
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.