Félicien Marceau

Félicien Marceau, właśc. Louis Carette^[1] (ur. 16 września 1913 w Kortenberg w Belgii, zm. 7 marca 2012) – francuski dramaturg, prozaik i eseista, członek Akademii Francuskiej (fotel 21), z pochodzenia Belg^[1][2].

Félicien Marceau

Louis Carette

Data i miejsce urodzenia	16 września 1913 Kortenberg
Data śmierci	7 marca 2012
Dziedzina sztuki	literatura, dramat
Odznaczenia
Nagrody
Nagroda Goncourtów (1969)

Życiorys

Studiował w Leuven w Kolegium Trójcy Świętej, następnie na Uniwersytecie w Leuven^[2]. W Belgii wydał swoje pierwsze dzieła literackie – powieści Le Péché de complication i Cadavre exquis oraz esej Naissance de Minerve. Wyjechał do Włoch, a następnie do Francji. W 1955 r. otrzymał Prix Interallié za Les Élans du cœur. W 1956 r. zaczął pisać sztuki teatralne, duży sukces odniosły Jajko oraz La Bonne Soupe^[3]. W 1969 r. otrzymał Nagrodę Goncourtów za powieść Creezy^[4]. Zasiadał w jury konkursu głównego na 23. MFF w Cannes (1970 r.)^[5]. W 1974 r. otrzymał Prix Prince Pierre de Monaco^[3]. Wybrany do Akademii Francuskiej 27 listopada 1975 r., zastępując Marcela Acharda^[2].

Komandor Legii Honorowej oraz Orderu Sztuki i Literatury, odznaczony również Orderem Narodowym Zasługi w klasie Oficera^[2].

Twórczość

Inspirował się Balzakiem oraz Dostojewskim^[3]. Jego sztuki teatralne satyrycznie przedstawiały współczesne mu obyczaje^[1].

Publikacje

• Cadavre exquis, 1942, reedycja w 2011
• Le Péché de Complication, 1942
• Naissance de Minerve, 1943
• Chasseneuil, 1948
• Casanova ou l'anti-Don Juan, 1949
• Capri petite île, 1951
• Chair et cuir, 1951 (Sprawa Emila Magis, 1981)
• L'École des moroses, 1951
• L'Homme du roi, 1952
• Bergère légère, 1953
• En de secrètes noces, 1953
• Caterina, 1954
• Les Élans du cœur, 1955
• L’Œuf, 1956 (Jajko, wyst. pol. 1958^[6])
• Les Belles natures, 1957
• La Bonne Soupe, 1958
• L'Étouffe-Chrétien, 1960
• Les Cailloux, 1962
• La Preuve par quatre, 1964
• Madame Princesse, 1965
• Un Jour, j'ai rencontré la vérité, 1966
• Les Années courtes, 1968
• Creezy, 1969 (Creezy, wyd. pol 1979) – Nagroda Goncourtów^[1]
• Le Babour, 1969
• Honoré de Balzac et son monde, 1970
• Le Corps de mon ennemi, 1975 (wyd. pol. Ciało mojego wroga, 1976^[1]) – na motywach powieści powstał film pod tym samym tytułem, reż. Henri Verneuil, z udziałem Jean-Paula Belmodo (1976)
• Les Personnages de la Comédie humaine, 1977
• Appelez-moi mademoiselle, 1984 (wyd. pol. Mademoiselle, 2001^[1])
• Les Passions partagées, 1987
• Un oiseau dans le ciel, 1989
• Les Ingénus, 1992
• La Terrasse de Lucrezia, 1993
• Le Voyage de noce de Figaro, 1994
• La Grande fille, 1997
• L'imagination est une science exacte, 1998
• La Fille du pharaon, 1998
• L'Affiche, 2000
• De Marceau à Déon, De Michel à Félicien, Lettres 1955-2005, 2011