Félix Guattari

Félix Guattari (ur. 30 kwietnia 1930^[1], zm. 29 sierpnia 1992^[1]) – francuski psychoterapeuta i filozof^[1]. Współtwórca (wraz z Gilles'em Deleuze) pojęcia "schizoanaliza" i jednego ze znaczeń terminu "ekozofia".

Félix Guattari

Data i miejsce urodzenia	30 kwietnia 1930 Villeneuve-les-Sablons
Data śmierci	29 sierpnia 1992
Zawód, zajęcie	psychoterapeuta i filozof

Sławę przyniosła mu współpraca z Gilles’em Deleuze^[1], autorem dwóch tomów francuskiego dzieła, przetłumaczonego na angielski: "Capitalisme et schizophrénie": "Anty-Edyp" (1972) i "Tysiąc plateau" (1980), wydane w j. polskim odpowiednio w 2017 i w 2015 roku.

Życiorys

Guattari urodził się w Villeneuve-les-Sablons, gminie robotniczej na północnym zachodzie Paryża.^[2] Był szkolony i badany przez psychoanalityka Jacques’a Lacana w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych XX wieku. Następnie, pracował w klinice psychiatrii doświadczalnej La Borde pod kierownictwem ucznia Lacana, psychiatry Jeana Ouryego. W późniejszym czasie, Guattari twierdził, że psychoanaliza jest "najlepszym kapitalistycznym narkotykiem"^[3] ze względu na to, że pragnienie jest tu ograniczone do kozetki; pragnienie w psychoanalizie Lacana jest energią tak ukonstytuowaną, że po uwolnieniu jej może przekształcić się w coś zupełnie innego^{[potrzebny przypis]}. Prowadził nadal swoje badania we współpracy w prywatnej klinice Jeana Ouryego La Borde w Cour-Cheverny, w jednym z głównych ośrodków zakładowej psychoterapii na ówczesne czasy. Klinika La Borde była miejscem spotkań i rozmów wielu studentów filozofii, psychologii, etnologii i pracy socjalnej, a dla Guattariego była najważniejszym zajęciem do jego śmierci w 1992 roku, gdy zmarł na zawał serca.

Praca zawodowa

Nowatorskie podejście opracowane w La Borde polegało na zawieszeniu podejścia klasycznego, gdzie indywidualny pacjent był w centrum zainteresowania oraz porzuceniu binaryzmu "analityk-analizowany", na korzyść otwartej konfrontacji w terapii w grupach. Był to praktyczny przyczynek do terapii grupowej i do badań nad dynamiką wielości podmiotów w złożonych stosunkach społecznościowych [interakcjach grupowych], który abstrahował od Freudowskiej szkoły psychoanalitycznej, a pozwalał skierować się na szersze horyzonty filozoficznych dociekań i politycznych zainteresowań z najszerszym z możliwych wachlarzem dziedzin (filozofii, etnologii, lingwistyki, architektury, etc.) w celu lepszego określenia orientacji, zniesienia ograniczeń i zwiększenia efektywności praktyki psychiatrycznej^[4].

Tłumaczenia na polski

• Chaosmoza, przeł. Michał Gusin, Warszawa, Fundacja Augusta hr. Cieszkowskiego, 2024.^[5]
• Co to jest filozofia? (wraz z Gillesem Deleuzem), przeł. Paweł Pieniążek, "Słowo/Obraz Terytoria", 2000.
• Kafka. Ku literaturze mniejszej, (wraz z Gillesem Deleuzem), przeł. Anna Zofia Jaksender, Kajetan Maria Jaksender, Kraków, Wydawnictwo Eperons-Ostrogi, 2016.^[6]

Kapitalizm i schizofrenia, dwa tomy:

• Anty-Edyp. Kapitalizm i schizofrenia, (wraz z Gillesem Deleuzem), przeł. Tomasz Kaszubski, Warszawa, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2017.^[7]
• Tysiąc plateau, (wraz z Gillesem Deleuzem), red. merytoryczna Joanna Bednarek, tekst przedm. Michał Herer, Warszawa, Fundacja Nowej Kultury Bęc Zmiana, 2015.