Flåmsbana

Flåmsbana – zelektryfikowana linia kolejowa w Norwegii z Myrdal do Flåm, odnoga głównej linii kolejowej Bergensbanen.

Linia kolejowa

Flåmsbana
Dane podstawowe
Zarządca	Jernbaneverket
Długość	20,2[1] km
Rozstaw szyn	1435 mm
Sieć trakcyjna	15 kV 16,7 Hz AC
Prędkość maksymalna	40 km/h

Stacja Myrdal zimą

Profil trasy

Przebieg

Linia jest odnogą głównej linii kolejowej łączącej Oslo z Bergen i przebiega wzdłuż najdłuższego fiordu świata Sognefjorden. Jest jedną z najbardziej stromych linii kolejowych na normalnym torze na świecie a nachylenie wynosi 55‰ na 80% trasy^[1]. Linię obsługuje 5 lokomotyw i 12 wagonów. W sezonie zimowym częstotliwość ruchu wynosi 4 kursy dziennie, a w letnim – 10 kursów dziennie.

Dane techniczne

nazwa	wartość[1]
Dolna stacja	2 m n.p.m.
Górna stacja	865,5 m n.p.m.
Najmniejszy promień łuku	130 m
Czas podróży	Około 60 min.
Liczba tuneli	20
Całkowita długość tuneli	6 km (30% trasy)
Liczba mostów	2
Liczba stacji	8

Historia

Budowa kolei została zatwierdzona przez Storting w roku 1916^[2]. Linię zaczęto budować w r. 1923, 20 lat po inauguracji ruchu na głównej linii Bergensbanen. Linię budowało na początku 120 osób, z czasem liczba ta zwiększyła się do 500^[2]. Tylko dwa z 20 tuneli na trasie zostały zbudowane przy użyciu maszyn^[1] a budowało go 220 osób. Najtrudniejszy do wybudowania był tunel Vatnahalsen, w którym linia wykonuje zwrot o 180 stopni^[3]. Ze względów bezpieczeństwa linia została tak zaprojektowana, by nie pokonywała rzeki przez mosty; rzekę skierowano czterema tunelami pod linią kolejową. Otwarcie dla trakcji spalinowej nastąpiło 1 sierpnia 1940, głównie dla przewozów towarowych^[3] a zelektryfikowano ją 4 lata później jako jedną z pierwszych linii w Norwegii. Przy planowaniu linii przewidywano, że obsłuży ona 220 tys. pasażerów rocznie; w istocie w r. 2007 z linii skorzystało 582 826 pasażerów^[1].

Zobacz też

• Kolej aglomeracyjna w Bergen