Franciszek Lewiński

Franciszek Ignacy Lewiński herbu Brochwicz (ur. 12 sierpnia 1783, zm. 15 lipca 1854 w Łosicach) – duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy janowski w latach 1826–1854. Przyrodni brat biskupa Feliksa Łukasza Lewińskiego.

Franciszek Lewiński

Data urodzenia	12 sierpnia 1783
Data i miejsce śmierci	15 lipca 1854 Łosice
Biskup pomocniczy janowski
Okres sprawowania	1826–1854
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1806
Nominacja biskupia	3 lipca 1826
Sakra biskupia	17 września 1826

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	17 września 1826
Konsekrator	Józef Marceli Dzięcielski
Współkonsekratorzy	Mateusz Maurycy Wojakowski Wincenty Siedlecki
Współkonsekrowani biskupi Jan Marceli Gutkowski 1826 Filip Felicjan Szumborski 1830

Nowa płyta na grobie biskupa Franciszka Lewińskiego przy kościele św. Zygmunta w Łosicach

Życiorys

Urodził się w 12 sierpnia 1783 jako syn szlachcica Franciszka i Katarzyny z Dzięcielskich. Pochodził z Lewina, należącego do parafii Świętej Marii Magdaleny w Strzepczu, na terenie ówczesnego powiatu mirachowskiego. Studiował we Wrocławiu i Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1806.

Był proboszczem parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Swarzewie w powiecie puckim (1806–1809), parafii Świętego Dominika w Chodczu w powiecie włocławskim (1809–1817), parafii św. Wojciecha w Rogóźnie (w ówczesnym dekanacie łasińskim) oraz parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy w Wąbrzeźnie (1817). Jednak na stałe mieszkał przy katedrze Trójcy Świętej w Chełmży. W 1814 został mianowany kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej chełmińskiej, do której został instalowany w tym samym roku. 7 października 1823 został dziekanem kapituły katedralnej chełmińskiej. 29 sierpnia 1825 oficjalnie zrezygnował z tej funkcji, ponieważ jego brat Feliks Łukasz, biskup diecezjalny janowski, mianował go dziekanem kapituły katedralnej w Janowie Podlaskim. Po śmierci brata, z wyboru kapituły katedralnej janowskiej, pełnił w latach 1825–1826 urząd administratora diecezji.

Na początku 1825 został przez swego brata Feliksa Łukasza przedstawiony papieżowi Leonowi XII na biskupa pomocniczego diecezji janowskiej. Nominację biskupią wraz ze stolicą tytularną Eleutheropolis w Palestynie uzyskał od Leona XIII 3 lipca 1826. Sakrę biskupią przyjął w Lublinie 17 września 1826 z rąk Józefa Marcelina Dzięcielskiego, biskupa diecezjalnego lubelskiego. Rezydował w Łosicach (w majątku Zakrze) i był jednocześnie w latach 1827–1854 proboszczem parafii św. Zygmunta Króla w Łosicach^[1].

Zmarł 15 lipca 1854 w Łosicach i tam został pochowany na cmentarzu parafialnym przy kaplicy Świętego Stanisława^[2].