Front Północny (II radziecki)

Front Północny (ros. Северный фронт) – jedno z wielkich operacyjno-strategicznych ugrupowań wojsk Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, w tym działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.

Ten artykuł dotyczy radzieckiego Frontu Północnego z czasów II wojny światowej. Zobacz też: Front Północny – stronę ujednoznaczniającą.

Front Północny

Северный фронт

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1941
Rozformowanie	1941
Tradycje
Kontynuacja	Front Karelski i Front Leningradzki
Dowódcy
Pierwszy	gen. por. Markian Popow
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Podległość	Stawka
Skład	7 Armia 14 Armia 23 Armia

Historia

Utworzony 24 czerwca 1941 roku z Leningradzkiego Okręgu Wojskowego^[1]. Skład: 7, 14 i 23 Armia. Rozwijał się w rejonie Leningradu i Karelii, naprzeciw armiom: niemieckiej „Norwegen” oraz fińskie: „Karelia” i „Południowo-Wschodnia”. Przez lipiec i sierpień wycofywał się pod ich naporem na linię Siestroriecka, a w Karelii na linię; Ołoniec, Pietrozawodsk. Pod koniec lipca udaremnił wojskom niemieckim zdobycie Leningradu z marszu^[2]. 23 sierpnia 1941 z jego sił utworzono fronty: Karelski i Leningradzki.

Dowództwo frontu

Dowódcy:

• gen. por. Markian Michajłowicz Popow (24.06.1941 – 26.08.1941)

Szefowie sztabu:

• gen. mjr Dmitrij Nikiszow (24.06.1941 – 23.08.1941)
• płk Nikołaj Gorodiecki (23.08.1941 – 26.08.1941)^[3]

Struktura organizacyjna

Skład 24 czerwca 1941^[4]:

• 7 Armia
• 14 Armia
• 23 Armia